Νομικό “διαβατήριο” για την επέκταση του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολισμού και σε άλλες επαγγελματικές κατηγορίες εργαζομένων, πλην των υγειονομικών που ισχύει ήδη, δίνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με το σκεπτικό του στην απόρριψη προσφυγής 672 επαγγελματιών και εθελοντών πυροσβεστών εναντίον του υποχρεωτικού εμβολιασμού στην Γαλλία κατά της COVID-19.
Κι αυτό γιατί η απόφαση επί της αναστολής που ζητούσαν οι πυροσβέστες, περιλαμβάνει πέραν των άλλων και το μέτρο της αναστολής εργασίας με την έννοια της μη καταβολής μισθού που ισχύει και στη χώρα μας.
Οι πυροσβέστες ζητούσαν από το ΕΔΑΔ να “αναστείλει την υποχρέωση εμβολιασμού”, που προβλέπεται από τον νόμο της 5ης Αυγούστου του 2021 σχετικά με την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης και να αναστείλει επίσης την ισχύ “των διατάξεων που προβλέπουν την απαγόρευση άσκησης των δραστηριοτήτων τους” για όσους δεν θα έχουν “εκπληρώσει την υποχρέωση εμβολιασμού”, όπως και τη “διακοπή της καταβολής του μισθού τους”.
Η απόφαση του ΕΔΑΔ, η οποία ελήφθη από σώμα 7 δικαστών, δεν προδικάζει ωστόσο “μεταγενέστερες αποφάσεις του όσον αφορά το αποδεκτό ή το βάσιμο των εν λόγω υποθέσεων”, διευκρίνισε το δικαστήριο.
Το δικαστήριο έκρινε ότι αυτή η υποχρέωση μπορεί να είναι “απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία”. Η απόφαση αυτή, μολονότι δεν αφορά τον εμβολιασμό κατά της νόσου που προκαλεί ο νέος κοροναϊός, θεωρείται ήττα για τους αντιεμβολιαστές.
Τι σημαίνει
Όπως εξηγεί ο εργατολόγος Γιάννης Καρούζος η απόφαση έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον γιατί “οι Γάλλοι πυροσβέστες επικαλούμενοι την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.) για “το δικαίωμα στη ζωή” και για “το δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής”, προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με αίτημα και την αναστολή του υποχρεωτικού εμβολιασμού ως κύρια βάση και την αναστολή των διατάξεων περί αθέτησης της παραπάνω εκ του νόμου υποχρέωσης, δηλαδή, της απαγόρευσης απασχόλησης και της μη καταβολής του μισθού, ως επικουρική βάση”.
Όπως λέει “αξιολογώντας κανείς από νομική άποψη την παραπάνω απόφαση θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει σημαντική, διότι, μολονότι δεν έκρινε την ουσία της υπόθεσης, απεφάνθη για τη μη ύπαρξη στο πρόσωπο των αιτούντων πραγματικού κινδύνου επέλευσης ανεπανόρθωτων βλαβών. Σε κάθε περίπτωση η σημασία της είναι δεδομένη, μιας και είναι η πρώτη κρίση ευρωπαϊκού δικαστηρίου αναφορικά με την εκ του νόμου υποχρέωση υποβολής σε εμβολιασμό κατά του COVID-19”.
