Σε ανακοίνωση της οικογένειας για την απώλεια του ηθοποιού, σημειώνεται πως «είμαστε συντετριμμένοι που ανακοινώνουμε την απώλεια του Sir Michael Gambon. Αγαπημένος σύζυγος και πατέρας, ο Michael πέθανε ειρηνικά στο νοσοκομείο με τη σύζυγό του Anne και τον γιο του Fergus δίπλα στο κρεβάτι του, μετά από πνευμονία. Ο Michael ήταν 82 ετών».
Στην ίδια ανακοίνωση, η οικογένεια ζήτησε να γίνει σεβαστή η ιδιωτικότητά της «σε αυτή την τόσο επίπονη στιγμή» και ευχαρίστησε τους πάντες «για τα μηνύματα στήριξης και αγάπης».
Εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 15 ετών και, σε αντίθεση με πολλούς συγχρόνούς του, δεν φοίτησε σε δραματική σχολή, αλλά έπαιξε σε ερασιτεχνικές παραστάσεις.
Η ζωή και η σπουδαία καριέρα του Sir Michael Gambon
Γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1940 και σε ηλικία 15 ετών εγκατέλειψε το σχολείο, ενώ στα 16 του μαθήτευσε σε εργοστάσιο, δίπλα σε έναν μηχανικό.
Απολάμβανε του θαυμασμού γενεών συναδέλφων του ηθοποιών, ενώ διέπρεψε σε έργα των Pinter, Beckett και Ayckbourn. Ο Ayckbourn ήταν αυτός που τον σκηνοθέτησε το 1987 στο έργο του Arthur Miller “A View from the Bridge”, το οποίο χάρισε στον Gambon βραβείο Olivier. Πρωταγωνίστησε, επίσης, στη φιλόδοξη τριλογία του Ayckbourn «The Norman Conquests».
Δήλωσε ότι δεν είχε δει ποτέ του παραγωγή Σαίξπηρ πριν παίξει ο ίδιος σε μια παράσταση. Είχε δευτερεύοντες ρόλους σε παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου της Βρετανίας και είχε κάνει οντιστιόν για τον ρόλο του Ριχάρδου Γ’, μπροστά στον Laurence Olivier, που είχε υποδυθεί πρόσφατα τον ρόλο. Τελικώς, εμφανίστηκε στον Οθέλλο, δίπλα στον Olivier.
Γνώρισε την επιτυχία με την ταινία του Peter Greenaway «The Cook, the Thief, His Wife and Her Lover» του 1989.
Στη συνέχεια υποδύθηκε τον διευθυντή του σχολείου μαγείας που φοιτούσε ο Harry Potter, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του Albus Dumbledore μετά τον θάνατο του Richard Harris, που πέθανε το 2002.
Είχε, επίσης, δανείσει τη φωνή του σε πολλές ταινίες, όπως στο Paddington.
Ο ίδιος ήθελε να κρατά χαμηλό προφίλ, έδινε σπάνια συνεντεύξεις και δήλωνε πως έμοιαζε με μάνατζερ κάποιου πολυκαταστήματος ή «ένας ενδιαφέρον γέρος», αλλά οι συνεργάτες τους τον επαινούσαν για το ταλέντο του.
