Ο Άγιος Φίλιππος ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου. Καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, απ’ όπου και ο Ανδρέας με τον Πέτρο. Τον κάλεσε μαθητή Του ο ίδιος ο Κύριος, και κατόπιν ο Φίλιππος έφερε στον Κύριο το Ναθαναήλ. Διακρινόταν για την εξαιρετική του σύνεση και μελετούσε τα βιβλία των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης· έμεινε δε σ’ όλη του τη ζωή παρθένος.
Όταν οι θείοι Απόστολοι έκαμαν κλήρωση μεταξύ τους για το πού καθένας θα μετέβαινε να κηρύξει το Ευαγγέλιο της σωτηρίας, ο Φίλιππος κληρώθηκε να κηρύξει στις χώρες της Ασίας. Στο κήρυγμά του δε ο ένδοξος απόστολος Φίλιππος είχε συνακόλουθό του και στενό συνεργάτη του τον απόστολο Βαρθολομαίο. Επίσης είχε συνακόλουθη και τη Μαριάμνη, κατά σάρκα αδελφή του, η οποία και τους διακονούσε.
Ο Φίλιππος λοιπόν με τον Βαρθολομαίο και την αδελφή του Μαριάμνη κήρυξαν το Ευαγγέλιο στις πόλεις της Μυσίας και της Λυδίας της Μικράς Ασίας.
Κατά το κηρυκτικό τους έργο υφίσταντο πολλούς πειρασμούς και πολλές θλίψεις από τους ειδωλολάτρες: Τους μαστίγωναν, τους έδερναν με ράβδους, τους φυλάκιζαν, τους λιθοβολούσαν.
Στην Μικρά Ασία που κήρυτταν οι θείοι αυτοί Απόστολοι βρήκαν και τον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου, τον Ιωάννη το Θεολόγο, να κηρύττει το Ευαγγέλιο της σωτηρίας.
Τότε μάλιστα πίστευσε στο Χριστό και η γυναίκα του Νικάνορος, του ανθυπάτου. Για το λόγο αυτό ο ανθύπατος και ο όχλος έκαψαν την οικία του αποστόλου Στάχυος.
Το τέλος του
Τον δε Φίλιππο τον έσυραν στην πλατεία της Ιεραπόλεως της Φρυγίας και εν συνεχεία του τρύπησαν τους αστραγάλους και τον κρέμασαν με το κεφάλι προς τα κάτω πάνω σε ένα ξύλο.
Όντας έτσι κρεμασμένος ο ένδοξος Απόστολος, έκανε την τελευταία προσευχή του και παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού.
Αμέσως δε τότε η γη συγκλονίστηκε και, αφού έβγαλε ένα τρομακτικό βουητό, σχίστηκε και κατάπιε πολλούς ειδωλολάτρες.
Οι υπόλοιποι, φοβηθέντες από τα γενόμενα, προσέπεσαν στο Βαρθολομαίο και στην Μαριάμνη, που και αυτοί ήταν κρεμασμένοι, και, αφού τους έλυσαν, προσχώρησαν στην αληθινή πίστη, την πίστη του Χριστού.
Μετά ταύτα ο απόστολος Βαρθολομαίος και η Μαριάμνη ενταφίασαν ευλαβώς το ιερό λείψανο του πανευφήμου αποστόλου Φιλίππου. Ακολούθως ο Βαρθολομαίος κατέστησε τον Στάχυ επίσκοπο Ιεραπόλεως και εν συνεχεία πήρε το δρόμο για τη Λυκαονία, μαζί με την Μαριάμνη, για να κηρύξει και εκεί το Ευαγγέλιο.
Το σεπτό σκήνωμα του αποστόλου για πολλά χρόνια στόλισε τον ιερό ναό που είχε κτισθεί στην Ιεράπολη προς τιμή του αγίου. Η δε αγία κάρα του τιμήθηκε από διάφορους αυτοκράτορες, όπως τον Θεοδόσιο, τον Ηράκλειο και άλλους με τις βασιλικές σφραγίδες τους. Μετά την άλωση της Βασιλίδος των πόλεων από τους Λατίνους κατά το 1204 μ.Χ. το σεπτό λείψανο μεταφέρθηκε στην Κύπρο και για πολλά χρόνια φυλασσόταν στο χωριό Άρσος (Αρσινόη της Πάφου) στον ιερό ναό που κτίστηκε εκεί προς τιμή του αποστόλου. Αργότερα ένα μέρος των λειψάνων για ευλογία διανεμήθηκε σε διάφορα μέρη. Η θήκη δε με την ιερή κάρα προ του 1788 μ.Χ. για μεγαλύτερη ασφάλεια μετακομίσθηκε στην Ιερά Μονή του Σταυρού στο Όμοδος και εκεί φυλάσσεται μέχρι σήμερα.
