Του Ηλία Χρυσικού*
To ερώτημα είναι ρητορικό και θέλω να πιστεύω ότι η πανδημία δεν θα “κάμψει” το Εθνικό φρόνημα.
Πιστεύω ότι πηγάζει από την κοινή μας καταγωγή, την συνείδηση της ιστορίας μας, είναι η συλλογική αποφασιστικότητα που έχει το έθνος να υπερασπίσει τα ιερά, τα όσια, τις παραδόσεις και τα έθιμα της φυλής μας.
Όταν λοιπόν στα χρόνια της πανδημίας, έχουν αναβληθεί στρατιωτικές παρελάσεις, όταν έχουν απαγορευθεί σε παρελαύνοντες να τραγουδήσουν στρατιωτικά εμβατήρια, όταν τους ψυχωμένους ΟΥΚάδες τους έστειλαν στο ναυτοδικείο ή τους “αμετανόητους” Ευέλπιδες, που αντί να εκτελέσουν την διαταγή του διοικητού τους, τραγουδούσαν το “Μακεδονία ξακουστή” μεταφέροντας στο αίμα τους το πνεύμα του Παύλου Μελά, τιμωρούνται με αυστηρότατες ποινές, η προσωπική μου άποψη είναι να μή περιμένουμε η πολεμική μας αρετή να βελτιωθεί.
Όμως και σε κοινωνικό επίπεδο, αν προσθέσουμε τις απώλειες των εισοδημάτων λόγω των περικοπών, την δυσβάσταχτη φορολογία για την αποπληρωμή υπόπτων δανείων, την ανεργία, την διάλυση της Παιδείας, την ανύπαρκτη Δημόσια Υγεία και Ασφάλιση, την παντελή απουσία της Εκκλησίας και τέλος τα άθλια ΜΜΕ που αντί να υπηρετούν την αλήθεια για τον λαό να έχουν γίνει όργανα προπαγάνδας μιας “δωσίλογης” πολιτικής ελίτ, τότε ευκόλως αντιλαμβανόμεθα ότι όχι πολεμική αρετή δεν “καλλιεργούμε”, όχι εθνικό φρόνημα δεν εξυψώνουμε, αλλά ούτε καν ηθικό έχουμε.
Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί πόσο ηθικό μπορεί να έχει ένας εξαθλιωμένος οικονομικά οικογενειάρχης ή ένας άνεργος χωρίς μέλλον;
Πόσο εθνικό φρόνημα μπορεί να έχει ο λαός μας, που ενώ διακήρυξε τόσο δυνατά την αντίθεσή του για την “Συμφωνία των Πρεσπών”;
Δυστυχώς, το κρίσιμο τεστ του Εθνικού φρονήματος, έρχεται σε δύσκολες ώρες στις μικρές και μεγάλες κοινωνίες, που παρ΄ ότι οι καιροί είναι δύσκολοι, ο καθ΄ ένας μας μπορεί να στρέψει το βλέμμα του ψηλά.
Προσωπικά πιστεύω ότι η Ελευθερία θέλει υψηλὸ Εθνικὸ Φρόνημα και ακλόνητη πίστη στις Αξίες και στα ιδανικά της Ελληνικής φυλής.
Θέλει αρετή και τόλμη, που να φθάνει μέχρι την αυτοθυσία, διότι τα κράτη Φίλοι μου, -ως γνωστόν-, δεν πτωχεύουν για λόγους οικονομίας.
Πτωχεύουν, όταν έχει αδειάσει ο πλούτος της ψυχής και όταν παραδοθούν τα “κλειδιά” της εξουσίας και της κοινωνίας στους “τυμβωρύχους”, που “παρασιτούν” επάνω σε κόσμους ανοίκειους, σε κόσμους, που δεν τους ανήκουν.
* Ο Ηλίας Χρυσικός είναι δημοσιογράφος – δ/ντης του ρ/σ Ενημέρωση Ν. Πιερίας 92,2 στα fm & αρθρογράφος του pierianews.gr
