Οι Ενώσεις των Κωνσταντινουπολιτών έδωσαν ηχηρό «παρών» στην εκδήλωση μνήμης στο Παλαιό Φάληρο.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη του πατριωτικού αισθήματος από το να καταταγεί κάποιος εθελοντικά στον στρατό όταν ο εχθρός βρίσκεται προ των πυλών. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί ομογενείς κινητοποιήθηκαν για να συνδράμουν τη χώρα, μετά το τελεσίγραφο των Ιταλών. Το ίδιο έκαναν και τα μέλη της κοινότητας των Ρωμιών της Πόλης, που πήγαν από τον Βόσπορο στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Εκατόν ενενήντα έξι εξ αυτών δεν επέστρεψαν ποτέ. Την Κυριακή που μας πέρασε, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου με τα ονόματά τους, το οποίο τοποθετήθηκε στο Παλαιό Φάληρο, την πιο «κωνσταντινουπολίτικη» γειτονιά της Αθήνας. Ηταν ένας οφειλόμενος φόρος τιμής στους πεσόντες εφέδρους και εθελοντές Ρωμιούς, που άργησε πολλά χρόνια.
Το μνημείο φιλοτέχνησε ο χαρισματικός Τηνιακός γλύπτης Πραξιτέλης Τζανουλίνος. H χωροθέτησή του στο συγκεκριμένο σημείο έγινε με πρωτοβουλία της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών και την αποδοχή της πρότασης από τη δημοτική αρχή του Παλαιού Φαλήρου. Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος μίλησε κατά τον χαιρετισμό του για τη θυσία υπέρ πατρίδος των ανθρώπων αυτών, λέγοντας ότι στους σημερινούς, χαλεπούς καιρούς, οι σύμμαχοί μας πρέπει «να κάνουν την αναγκαία σύγκριση με άλλα κράτη και άλλους λαούς, οι οποίοι επέλεξαν να μείνουν, εκ του ασφαλούς, στο περιθώριο της Ιστορίας, ζητώντας πάντοτε, δίχως να προσφέρουν το παραμικρό, όταν σημαίνει το διεθνές προσκλητήριο του μεγάλου χρέους».
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, και ο δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου, Γιάννης Φωστηρόπουλος, στα αποκαλυπτήρια.
Ο δήμαρχος του Παλαιού Φαλήρου, Γιάννης Φωστηρόπουλος, μίλησε για την εκπλήρωση ενός προσωπικού και συλλογικού χρέους. Συγκινητική και η ομιλία του Νίκου Μιχαηλίδη, ενός από τους πιο δραστήριους Ρωμιούς της Αθήνας, ο οποίος συνέβαλε ιδιαιτέρως στην υπόθεση της ανάδειξης του κοιμητηρίου στο Σισλί. Υπογράμμισε πως οι Κωνσταντινουπολίτες ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να βοηθήσουν και ότι, μετά την κατάρρευση του μετώπου, το 1941, έφθασαν στην Αθήνα αλλά δεν είχαν πού να διαμείνουν και κοιμούνταν στους δρόμους. Εντέλει, κάποιους μήνες μετά, κατάφεραν να ναυλώσουν το βενζινόπλοιο «Ευαγγελίστρια» για να επιστρέψουν στην Πόλη, όμως αυτό τορπιλίστηκε κατά τον πλου του και σκοτώθηκαν 78 νέοι. Κάποιοι άλλοι συμπατριώτες τους συνέχισαν να πολεμούν στη Μέση Ανατολή. Το πιο συγκινητικό είναι πως οι Ρωμιοί που είχαν τουρκική υπηκοότητα κατετάγησαν στον ελληνικό στρατό γνωρίζοντας ότι δεν επρόκειτο ποτέ να πάρουν βίζα επιστροφής στα πάτρια εδάφη. Ετσι, πήγαν στο μέτωπο ξέροντας ότι, αν ζήσουν, θα έπρεπε να αποχωριστούν τους δικούς τους και την Πόλη. Αιωνία η μνήμη τους.
Πηγή: kathimerini.gr
