Το κτίριο του δουλοπάζαρου στο Λάγος της Πορτογαλίας, όπου πωλήθηκαν οι πρώτοι Αφρικανοί σκλάβοι στην Ευρώπη.
ΛΟΝΔΙΝΟ. Περισσότερο από 20 εκατομμύρια στερλίνες θα δαπανήσει το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης για να «εξισώσει» την οικονομική στήριξη που έλαβε από υποστηρικτές του σε προηγούμενους αιώνες, οι οποίοι επωφελήθηκαν οικονομικά από το εμπόριο σκλάβων.
Το πανεπιστήμιο ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι ιδρύει το Κέντρο Αναπτυξιακών Σπουδών για την Καραϊβική, από κοινού με το Πανεπιστήμιο των Δυτικών Ινδιών, με στόχο τη διοργάνωση εκδηλώσεων, τη χρηματοδότηση ερευνητικών προγραμμάτων και την ενίσχυση της ιστορικής μνήμης για τον οικονομικό θεσμό της σκλαβιάς. Τα κεφάλαια αυτά θα δαπανηθούν σε διάστημα 20 ετών.
«Η συζήτηση γύρω από τις σχέσεις κάθε εταιρείας ή κράτους με τη δουλεία μπορεί να είναι επώδυνη. Αισθανθήκαμε, όμως, ότι η συζήτηση αυτή είναι αναγκαία για το πανεπιστήμιό μας. Παρότι δεν μπορείς να αλλάξει το παρελθόν, μπορείς να μεταβάλεις τις επιπτώσεις του», είπε ο Αντον Μουσκατέλι, κοσμήτορας του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης.
Αναμνηστική πλάκα στην είσοδο του κτιρίου Γκίλμορχιλ του πανεπιστημίου θα υπενθυμίζει στους επισκέπτες ότι το κτίσμα υπήρξε ιδιοκτησία διαβόητου εμπόρου σκλάβων του 18ου αιώνα. Πέρυσι, το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης ανακοίνωσε ότι κατά τη διάρκεια της ιστορίας του έλαβε 198 εκατ. στερλίνες από δωρητές με σχέσεις με το εμπόριο σκλάβων. Η πόλη της Γλασκώβης έχει δηλώσει επίσημα ότι λυπάται για το δουλοκτητικό της παρελθόν, που συμβάδισε με το κίνημα υπέρ της κατάργησης της δουλείας.
Οι καθηγητές Τζον Μίλαρ, Πάτρικ Ουίλσον και Τζον Γιανγκ, που δίδαξαν στη Γλασκώβη τον 18ο και τον 19ο αιώνα, ανέλαβαν ηγετικό ρόλο στο κίνημα κατά της σκλαβιάς, με τον Μίλαρ να συντάσσει δύο τροπολογίες για κατάργηση του απάνθρωπου θεσμού με αποδέκτη τη Βουλή των Κοινοτήτων το 1788 και το 1792. Στη μεγαλύτερη υποχρεωτική μετακίνηση πληθυσμών στην Ιστορία, όπλα και πυρίτιδα από την Ευρώπη ανταλλάχθηκαν έναντι εκατομμυρίων Αφρικανών σκλάβων, που μεταφέρθηκαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες στις βρετανικές αποικίες της Αμερικής και της Καραϊβικής. Τα πλοία επέστρεφαν με ζάχαρη, βαμβάκι και καπνά. Περίπου 17 εκατομμύρια Αφρικανοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, έπεσαν θύματα απαγωγής και εστάλησαν στις αποικίες μεταξύ του 15ου και του 19ου αιώνα. Οσοι επέζησαν από το ταξίδι επιβίωσαν ως σκλάβοι σε φυτείες ζαχαροκάλαμου, καπνού και βάμβακα. Η Βρετανία απαγόρευσε το εμπόριο σκλάβων το 1807, αν και η πλήρης απαγόρευση του απάνθρωπου θεσμού έγινε τριάντα και πλέον χρόνια αργότερα. Από τη μεριά του, το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ πραγματοποιεί ενδελεχή ιστορική μελέτη για να διαπιστώσει πόσο ωφελήθηκε από το εμπόριο σκλάβων και εάν οι καθηγητές και διανοούμενοι της εποχής ενίσχυσαν δολίως τη ρατσιστική σκέψη κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατικής περιόδου. Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όμως, παρότι έχει εγκαινιάσει και αυτό αντίστοιχα ερευνητικά προγράμματα, αρνήθηκε να αφαιρέσει ανδριάντα του διαβόητου ιμπεριαλιστή και εμπνευστή του ρατσιστικού καθεστώτος της Νοτίου Αφρικής, Σέσιλ Ρόουντς, που δώρισε μεγάλα ποσά στο Κολέγιο Οριέλ.
Πηγή: kathimerini.gr
