Ο πατέρας του Χάρη Θεοχάρη έφυγε από τη ζωή. Πριν από περίπου έναν χρόνο, ο υπουργός Τουρισμού είχε χάσει και την μητέρα του. Δημοσιεύοντας δύο φωτογραφίες στον λογαριασμό του στο Facebook, είπε ένα συγκινητικό “αντίο” στον πατέρα του. “Δεν άντεξες άλλο. Πήγες να βρεις τη Γιωργίτσα σου που τόσο σου έλειψε. Μόλις προχθές βρήκαμε το ποίημα που έγραψες για αυτήν. Ποιητής εσύ ο άρχοντας του ορθολογισμού και της ψυχραιμίας. Που μου τα έδωσες ακέραια”.
Δείτε και διαβάστε αναλυτικά την ανάρτηση του υπουργού Τουρισμού:
“Αρκουδάκι μου,
Δεν άντεξες άλλο. Πήγες να βρεις τη Γιωργίτσα σου που τόσο σου έλειψε. Μόλις προχθές βρήκαμε το ποίημα που έγραψες για αυτήν.
Ποιητής εσύ ο άρχοντας του ορθολογισμού και της ψυχραιμίας. Που μου τα έδωσες ακέραια.
Έμαθα τόσα κοντά σου. Να διαβάζω. Όχι γιατί με διάβαζες. Αυτό το έκανε η μαμά με επίμονη στοργή. Αλλά γιατί έφευγες χαράματα για το νοσοκομείο και γύριζες σκοτάδι μετά το ιατρείο να κάτσεις να διαβάσεις για το διδακτορικό σου πρώτα, για τις μεταφράσεις ιατρικών βιβλίων μετά όταν και η κάθε δραχμή μετρούσε. Με το παραδειγμά σου.
Να μην το βάζω κάτω στις αναποδιές. Έχει πολλές η ζωή εξάλλου.
Να μου αρέσει η χειρονακτική εργασία. Σκάβαμε μαζί παιδιά και γονείς να φυτέψουμε τον κήπο μας κάθε Σαββατοκύριακο στο κτήμα.
Να γράφω. Όταν ψαχούλευα το δωμάτιό σας να βρω θησαυρούς το ήξερες. Έβαλες ένα μικρό σημειωματάριο που άνοιξα με μια επιστολή σε μένα. Ακόμη τη θυμάμαι ήμουν δεν ήμουν δέκα χρόνων. «Δε θα σου πω ποτέ να μην καπνίσεις ή να μην πίνεις υπερβολικά. Ελπίζω να σου έχω δώσει τα εφόδια, την κρίση, την αντίληψη να πάρεις μόνος σου τις σωστές αποφάσεις για σένα». Ναι. Τις πήρα.
Να μην ανέχομαι το άδικο, να μην κρατώ κακία… τόσα και τόσα δύσκολα να τα τηρείς κάθε μέρα.
Ποίηση γεννά ο πόνος λοιπόν. Ίσως. Πρέπει να το έχεις μέσα σου όμως. Το ήξερα πως το έχεις μέσα σου. Ξέρεις πως; Από το πώς κούρευες το γκαζόν. Εγώ πάνω κάτω άντε και τετράγωνα από έξω προς το κέντρο. Εσύ όταν την έπιανες τη μηχανή έφευγες δεξιά αριστερά σαν να μην υπήρχε σχέδιο, με μόνο οδηγό τη φαντασία.
Φεύγεις και παίρνεις τα πρώτα μου χρόνια μαζί σου. Μένω και σε κρατώ μέσα μου για πάντα.
Αντίο, φίλα μου τη μαμά”.
