Μεγάλη η απογοήτευση από την έλλειψη ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού για να ανταπεξέλθει επαρκώς στην επιχείρηση κατάσβεσης της φωτιάς που κατακαίει για δεύτερη μέρα και πάμε για τρίτη, σχεδόν ανενόχλητη, το βουνό των Μουσών, τα Πιέρια!
Ένα μεγάλο «εύγε!!!» σ όλους τους Ρητινιώτες που από την πρώτη στιγμή είναι στην πρώτη γραμμή βοηθώντας την κατάσβεση.
Ένα μεγάλο «εύγε» στις γυναίκες της Ρητίνης που οργανώθηκαν μαγείρεψαν και εφοδίασαν όλους όσους παλεύουν με τη φωτιά (πυροσβέστες και εθελοντές) με ατομικά γεύματα, νερά κλπ!
Πέρασε η δεύτερη νύχτα καταστροφικής φωτιάς στα Πιέρια και η λαίλαπα δεν τιθασεύτηκε, δεν σταμάτησε να καίει φτάνοντας μέχρι την πρώτη κορυφή στα 2.005 μέτρα! Το «Λαπούσι» ήταν μια καταπράσινη κορυφή των Πιερίων. Τώρα είναι μια «μαύρη καλιακούδα» που σκοτεινιάζει τον ορίζοντα!
Η φωτιά που ξεκίνησε από ανεξιχνίαστη ακόμη αιτία και άγνωστο χέρι, το πρωί της Κυριακής 31 Μαρτίου από την θέση «Μεσιά» απλώθηκε προς τα πάνω κατακαίοντας το πυκνό πευκοδάσος των Πιερίων χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει δυνατότητα και μέσα για να την σταματήσουν. Το δυσπρόσιτο της περιοχής, η απουσία – ή για να είμαστε ακριβείς, η πλημμελής παρουσία – εναέριων μέσων πυρόσβεσης, αλλά και η έλλειψη επαρκούς συντονισμού των επίγειων δυνάμεων, άφησαν χώρο στην φωτιά να προχωρήσει στο καταστροφικό της έργο, καίγοντας μέχρι τώρα χιλιάδες στρέμματα δάσους!
Η καταστροφή είναι τεράστια, σε ένα βουνό που – όπως μαρτυρείται τουλάχιστον – δεν έχει καεί τα 120 προηγούμενα χρόνια! Ένα βουνό που φημίζεται για την πλούσια και μοναδική του χλωρίδα, που είναι συνυφασμένο με το μύθο των Πιερίδων Μουσών, αλλά και άλλους μύθους, ιστορήματα και αφηγήσεις, καθώς και γεγονότα που το συνδέουν με την μακραίωνη ιστορία της Πιερίας, της Μακεδονίας και του Ελληνισμού!
Όλα αυτά γίνονται παρανάλωμα φωτιάς – διότι ακόμη καίει ανελέητα- χωρίς να φαίνεται πως ενοχλεί αυτό κάποιους που αποφασίζουν για την προτεραιότητες σ αυτή τη χώρα!
Δε κρίθηκε σημαντική απώλεια το δάσος των Πιερίων, γι αυτό και τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης εμφανίστηκαν μόνο «για την φωτογραφία» λίγο πριν νυχτώσει το βράδυ της Κυριακής 31 Μαρτίου 2024, καθώς και την Δευτέρα 1 Απριλίου 2024, σποραδικά και χωρίς να βρίσκονται στο χώρο όταν υπήρχαν αναζωπυρώσεις και γρήγορες επεκτάσεις της φωτιάς!
Σ ότι αφορά τα επίγεια μέσα όλοι οι άνθρωποι έτρεχαν και τρέχουν να προλάβουν τη φωτιά, αλλά συνήθως αυτή είναι πιο δυνατή και νικάει!
Σε ένα βουνό που σε κάθε πλαγιά, σε κάθε στροφή του δρόμου υπάρχει τρεχούμενο νερό δεν υπάρχουν οι απαραίτητες δεξαμενές ή υποδομές για να υπάρχει η αναγκαία ποσότητα νερού την κατάλληλη χρονική στιγμή στον κατάλληλο χώρο επέμβασης των πυροσβεστικών δυνάμεων!!
Η προσπάθεια των πυροσβεστικών δυνάμεων υπεράνθρωπη που γίνεται εξουθενωτική και επικίνδυνη, ιδιαίτερα όταν ο συντονισμός δυνάμεων, υλικών και εφοδιασμού χωλαίνει είτε από στιγμιαίες κακές συγκυρίες, είτε από έλλειψη πρόβλεψης, προγραμματισμού, άσκησης και γνώσης του πραγματικού πεδίου της κάθε επιχείρησης.
Σημαντική και καθοριστική πολλές φορές η παρουσία και η εθελοντική συνδρομή των κατοίκων της Ρητίνης που έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να βοηθήσουν. Ήξεραν που ήταν το νερό, ποια ήταν η μορφολογία του εδάφους, που έφταναν και που σταματούσαν οι δασικοί δρόμοι και πολλά άλλα στοιχεία που έχουν το προνόμιο να τα γνωρίζουν διότι κινούνται και ζουν σ αυτό το βουνό!
Μια ακόμη ξεχωριστή αναφορά θα πρέπει να γίνει για τις γυναίκες του χωριού οι οποίες μόλις κλήθηκαν να προετοιμάσουν γεύματα για όσους παλεύουν με την φωτιά στο βουνό, μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες, προετοίμασαν την πρώτη αποστολή και συνέχισαν μέχρι αργά το απόγευμα της Δευτέρας να προετοιμάζουν και να στέλνουν ότι ήταν απαραίτητο. Μια εθελοντική εφοδιαστική αλυσίδα πραγματικά αξιέπαινη!
Θα ήταν αλλιώς η κατάσταση αν και αυτοί που αποφασίζουν στο κέντρο και σε τοπικό επίπεδο έδειχναν την ίδια προθυμία αλληλεγγύης και αίσθηση καθήκοντος όπως οι Ρητινιώτες σ αυτή τη συμφορά ενέσκηψε στον τόπο τους!
Γράφει ο Γιώργος Κουκουλιάτας / Δημοσιογράφος ΕΣΕΤ / Πρόεδρος Χιονοδρομικού Αθλητικού Ορειβατικού Συλλόγου (Χ.Α.Ο.Σ.) Πιερίων με έδρα τη Ρητίνη
