Τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου διαβάζεται στις Εκκλησίες η παραβολή του ασώτου υιού, την οποία αναφέρει στο Ευαγγέλιό του ο Λουκάς από την οποία η ημέρα αυτή έλαβε το όνομά της. Στην παραβολή του Ασώτου ο Ιησούς Χριστός διδάσκει την αξία της συγχώρησης και το μεγαλείο της μετάνοιας, δύο από τους ακρογωνιαίους λίθους στη διδασκαλία της Εκκλησίας. Ο Λουκάς γράφει ότι κάποτε υπήρχε ένας πατέρας που είχε δύο γιους.
Η γνωστή παραβολή της επιστροφής του ασώτου, αναφέρεται στην ιστορία ενός πατέρα με δύο γιούς, που ο μικρότερος ζητάει να μοιραστεί η περιουσία, για να ανεξαρτητοποιηθεί ο ίδιος και να διαχειριστεί μόνος του το μερίδιο που του αναλογεί.
Πράγματι ο πατέρας υπακούει στην θέληση του γιού του και του δίνει αυτό που του ανήκει. Έτσι ο μικρότερος γιος παίρνει το μερτικό του και φεύγει για μια ξένη χώρα. Εκεί ο νεαρός κάνει άσωτη ζωή, ξοδεύει όλα του τα χρήματα και καταλήγει ζητιάνος. Ως φυσικό επακόλουθο, αποφασίζει να επιστρέψει πάλι στην πατρίδα του, γυρνάει στον πατέρα του και τον παρακαλεί να τον δεχτεί πίσω, έστω και ως εργάτη. Εκείνος όμως όχι απλά τον δέχεται, αλλά τον υποδέχεται με τιμές και τον καλωσορίζει! Ο άσωτος υιός παίρνει το ηθικό του δίδαγμα και έμπειρος πια επαναπατρίζεται στον τόπο του.
