Του Ιωάννη Τεκίδη,
Και ευτυχώς που υπάρχει και ο πρόεδρος της, ο σκληροτράχηλος αγωνιστής Γιάννης Παναγόπουλος, πλαισιωμένος από την επίσης πανάξια πλειοψηφία της διοίκησης, στην τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση. Είναι εξάλλου γνωστό τοις πάση πως ο συνδικαλιστικός αυτός αδάμας δεν μασάει – όπως λέμε στην καθομιλουμένη – δεν υποκύπτει σε λαϊκισμούς, κομματικές σκοπιμότητες και κάθε είδους τακτικισμούς της εκάστοτε κυβέρνησης και στην τελευταία συνεδρίαση του συμβουλίου της ΓΣΕΕ, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ναι, κύριοι, η συνομοσπονδία εργατών δεν απεργεί την Τετάρτη 8 Μαΐου, διότι μεθαύριο έχει το συνέδριο της και δεν προλαβαίνει να προετοιμαστεί και να κινητοποιήσει τα μέλη της. Συνεπικουρούμενος δε και από την πλειοψηφία στο συμβούλιο, τα επίσης συνδικαλιστικά υποδείγματα αγωνιστικότητας και συνέπειας της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, έκαναν αδιαπραγμάτευτη τη θέση τους. Η ΓΣΕΕ δεν απεργεί, μήτε παίζει τα παιχνίδια του λαϊκισμού, ούτε συναινεί στην εκμετάλλευση της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη από κόμματα και κοινωνικές οργανώσεις.
Η παραπάνω στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και ιδιαιτέρως του προέδρου της, ήταν αναμενόμενη για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, μια και τα δείγματα γραφής Γ. Παναγόπουλου και λοιπών Καμπαλέρος της πλειοψηφίας είναι σαφή και πεντακάθαρα. Σεβόμενοι οι παραπάνω την αυτοτέλεια της συνομοσπονδίας και την απαράμιλλη ζέση υπεράσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, δεν συμμετέχουν στην ευτέλεια και την σπέκουλα ορισμένων που επιδιώκουν πολιτικά και ίδια οφέλη από τον άδικο χαμό τόσον συνανθρώπων μας στα Τέμπη. Ύστερα ποιος δικαιούται να αμφισβητήσει το κύρος, τη συνέπεια, την αγωνιστικότητα και προπάντων την ειλικρίνεια των προθέσεων Παναγόπουλου και των υπόλοιπων της ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ αγνών συνδικαλιστών;. Παρόντες αδιάλειπτα στις αγωνίες και συμμεριζόμενοι απόλυτα τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων , δεν έλειψαν στιγμή από το πλάι τους, οργανώνοντας αγώνες και απεργίες που άφησαν εποχή και χρυσές συνδικαλιστικές παρακαταθήκες για τους επερχόμενους. Κι έρχονται οι γνωστοί περιθωριακοί παρωχημένοι και κολλημένοι στις ιδεοληψίες της Αριστεράς, να συκοφαντήσουν το υπόδειγμα συνδικαλιστή, για εξαφάνιση από το προσκήνιο, απουσία διάρκειας ετών – ιδιαίτερα των τελευταίων τεσσάρων – και αποχή από οποιαδήποτε εγρήγορση, κινητοποίηση και αντίδραση απέναντι στα κυβερνητικά πεπραγμένα που αφορούν τους εργαζόμενους.. Σε ποιόν απευθύνουν αυτές τις κριτικές και κατηγορίες; Σε αυτόν που έκανε σπίτι του τον δρόμο, κηρύσσοντας τον μέχρις εσχάτων δίκαιο αγώνα υπεράσπισης της εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σε αυτόν που μαζικοποίησε με την στάση και τη συμπεριφορά του την ΓΣΣΕ, εγγράφοντας στο δυναμικό της σχεδόν τα 3/4 των ενεργών σήμερα στη παραγωγική διαδικασία της χώρας. Σε αυτόν που υπέταξε υποδειγματικά και με απαράμιλλο θάρρος κομματικά συμφέροντα και σκοπιμότητες, μπροστά στο συνολικό όφελος και την ανακούφιση του κόσμου της εργασίας από τα δεινά της εργοδοσίας. Γράφει ιστορία στα συνδικαλιστικά χρονικά του τόπου ο σημερινός πρόεδρος της ΓΣΕΕ με την συνδρομή- να μην το λησμονούμε αυτό – μερικών ακόμη γενναίων μαχητών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Ιστορία ανάλογη εκείνης των αλήστου μνήμης ηρωικών εποχών του Φώτη Μακρή, προέδρου της ΓΣΕΕ από το 1946 μέχρι το 1963, και του άλλου αστέρα επίσης του Δημ. Θεοδώρου, του επί σειρά ετών προέδρου του εργατικού κέντρου Θεσσαλονίκης. Και οι δύο άφησαν ανεξίτηλα τα συνδικαλιστικά τους ίχνη, με τη δράση και την παρρησία τους. Δράση και παρρησία στην υπεράσπιση πρώτα από όλα της εθνικοφροσύνης, με το ανηλεές κυνήγι των αντεθνικά σκεπτόμενων και δρώντων κόκκινων και λοιπών δήθεν δημοκρατικών φιδιών, που παρίσταναν τους συνδικαλιστές, οργανώνοντας στην πραγματικότητα μέσα από τα σωματεία την πτώση του καθεστώτος.
Στα χνάρια, λοιπόν, εκείνων των συνδικαλιστών, στις πρακτικές και νοοτροπίες τους, σήμερα βαδίζουν και οι σύγχρονοι καθημερινοί αγωνιστές συνδικαλιστές του 2023. Με απαράμιλλο θάρρος και γενναιότητα, ταγμένοι στη ανιδιοτέλεια και την αποφασιστικότητα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας. Δίπλα στα λαμπρά ονόματα εκείνων και αυτά των Γ. Παναγόπουλου και των συνεργατών του στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Άξιοι οι αναθεματισμένοι..
ΥΓ. Με την απύθμενη υποκρισία, την ευτέλεια, την υποταγή στην κυβερνητικές σκοπιμότητες, την υπόθαλψη επί της ουσίας των εργοδοτικών συμφερόντων, τη συνειδητή συμπόρευση με το καθεστώς Μητσοτάκη, την ύβρη στους προχθεσινούς νεκρούς στα Τέμπη, η σημερινή ηγετική ομάδα στη ΓΣΣΕ με επικεφαλής της τον πρόεδρο, έγραψε μια ακόμη μαύρη συνδικαλιστική σελίδα. Αλήθεια πότε κάποιοι στον κόσμο της δουλειάς, θα συνειδητοποιήσουν την χωρίς προηγούμενο ανάγκη οργάνωσης και ίδρυσης μια άλλης συνομοσπονδίας γνήσιας και όχι ψευδεπίγραφης, που θα εκπροσωπεί και θα υπερασπίζεται τα ζωτικά συμφέροντα του κόσμου της εργασίας;
