Διανύουμε περίεργα δύσκολη περίοδο στον Δήμο μας.
Ενώ στους “διαδρόμους” των Υπουργείων της Αθήνας βρέχει προεκλογικά προγράμματα και χρηματοδοτήσεις, εμείς είμαστε εδώ και μαλώνουμε για το εάν μια μελέτη έγινε πριν ένα, πέντε ή 15 χρόνια.
Ενώ όλοι ασκούν χαμηλόφωνη κριτική στο ότι οι πολιτικές καταστάσεις του δήμου μας δεν είναι υγιείς, όταν βρίσκονται μπροστά σε συγκεκριμένα πρόσωπα κάθονται… προσοχή, αλλάζοντας αυτά που λέγανε!
Μέσα σε αυτήν την συγκυρία φτάσαμε ακόμα και το “ακραίο” να φαντάζει σωτηρία! Με το να αλλάξουμε επιλέγοντας τα ίδια υλικά, δεν αλλάζουμε ουσιαστικά! Φτάσαμε να βλέπουμε την πολιτικάντικη εξυπηρέτηση ως εμπειρία κάποιου, αισθανόμαστε τον φόβο και την απειλή μερικών ως δική μας επιλογή!
Κανείς δεν μπορεί να σας απειλεί ή να σας φοβίσει αν δεν το δεχτείτε εσείς! Με το να επιτρέψουμε πολιτικές βολέματος, εξυπηρετήσεων και τρομοκρατίας γυρνάμε το χρόνο πίσω. Είναι πρακτικές μιας άλλης εποχής.
Συνήθως όμως επιθυμούμε αλλαγές, χωρίς διάθεση να αλλάξουμε οι ίδιοι, με αποτέλεσμα όταν δεν αλλάζει τίποτα, να κατηγορούμε τις συνθήκες και την κακή μας τύχη! Το ζήσαμε ξανά και ξανά στην τοπική αυτοδιοίκηση!
Ένα είναι το σίγουρο: πρέπει να γκρεμίσουμε το αρρωστημένο παρελθόν, επιβάλλεται να σταματήσουμε όσους εξακολουθούν να λειτουργούν με λογικές του 1990 και του 2000. Οι λογικές αυτές δεν είναι όραμα, είναι παρελθόν. Δεν είναι εμπειρία, είναι ανάμνηση.
Είμαστε 2023 που να πάρει!!!
Τα παιδιά μας θα ζήσουνε στις επιλογές μας… Οι επιλογές του ’90 και του πιο πριν μας έφεραν αυτά που ζούμε σήμερα!
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται ξεκάθαρα είναι το εξής: Θέλουμε να αλλάξουμε ή δεν θέλουμε;
Ευχαριστώ προκαταβολικά.
Νίκος Σ. Λακασάς
