Ανάβαση σε μια από τις υψηλότερες κορυφές του Ολύμπου, στη μνήμη του φίλου τους, Αντώνη Αρναουτάκη, που πριν από περίπου ένα χρόνο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 31 ετών, από επιπλοκές της μυασθένιας gravis, πραγματοποίησαν πριν από λίγες μέρες 20 Ροδίτες
Έτσι λοιπόν, η σύντροφός του, η οικογένειά του και οι φίλοι του, όλοι μαζί σαν μια γροθιά, εξοπλίστηκαν και με σχεδόν καθόλου εμπειρία αλλά με μεγάλη θέληση, αποφάσισαν την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου, να πραγματοποιήσουν μια ιδιαίτερα δύσκολη ανάβαση, στο ψηλότερο βουνό της χώρας μας.
20 άτομα, ηλικίας 24 έως 41 ετών, με 5 οδηγούς, ξεκίνησαν στις 8 το πρωί, και μέχρι τις 2 το μεσημέρι της ίδιας μέρας είχαν καταφέρει να φθάσουν στα 2.820 μέτρα, στην περιοχή Άγιος Αντώνιος, υψώνοντας μάλιστα πανό που έγραφε «για τον Αντώνη», κρατώντας και τη δική του σημαία των προσκόπων.
Με θερμοκρασία που ξεκινούσε τους 9 βαθμούς κελσίου και έφθανε τους -5, με χιόνια, με κλίσεις που έφθαναν τις 27 μοίρες και ανέμους που έφθαναν τα 80 με 90 χιλιόμετρα, η ανάβαση χωρίς καθόλου εμπειρία ήταν μια ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση.
Όμως τίποτα δεν τους πτόησε, ούτε η ξαφνική αλλαγή του καιρού, με τους ανέμους να τους κόβουν την ανάσα εκεί ψηλά, ούτε η κούραση, ούτε η ανηφορική πορεία! Γιατί στο νου τους όλοι είχαν ότι υλοποιούσαν το όνειρο του Αντώνη τους, που πάντα ήθελε να ανέβει στην κορυφή του Ολύμπου, και ήταν αυτή η σκέψη που τους παρακίνησε και τους ένωσε.
Μάλιστα, ένας από τους πολύ καλούς του φίλους, ο Βασίλης Μπακαρής, αμέσως μετά την υλοποίηση της ανάβασης, έγραψε ένα όμορφο κείμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που το συνόδευε η φωτογραφία της παρέας του. «Πριν φύγεις είχαμε κανονίσει να ανέβουμε Όλυμπο, αλλά εσύ έτρεξες να φύγεις πρώτος για κάπου αλλού. Έτσι και εμείς τα συμφωνήσαμε και είπαμε να κάνουμε ένα όνειρό σου πραγματικότητα.
Πήραμε τα κουράγια μας, την πίστη μας, τις μουρμούρες μας, τα παράξενά μας, μα πάνω από όλα, τη ΦΙΛΙΑ ΜΑΣ, 20+1 άτομα, και φύγαμε για αυτό τον σκοπό και φτάσαμε όσο πιο ψηλά μπορούσαμε, να σου αφήσουμε αυτό που θέλαμε να μας κάνει να νιώθουμε πιο κοντά σου. Αυτό που καταφέρνεις πλέον να κάνεις ακόμα και από εκεί, ούτε εσύ θα το πίστευες. Αφιερωμένο στο ΦΙΛΟ ΜΟΥ και ΜΑΣ. Εύχομαι κάθε χρόνο να γίνεται κάτι τέτοιο και άλλα πολλά προς τιμήν σου».
