Οι κάτοικοι του νότιου Σίδνεϊ στην Αυστραλία θέλουν τα σκουπίδια να παραμένουν μέσα στους κάδους.
Μόνο που οι παπαγάλοι έχουν άλλη γνώμη: επιμένουν να ανοίγουν τους κλειστούς κάδους για να βρουν πεταμένες λιχουδιές.
Και όσο οι άνθρωποι βρίσκουν όλο και πιο ευρηματικούς τρόπους να κρατούν τους σκουπιδοτενεκέδες κλειστούς, τόσο τα πανούργα πτηνά τελειοποιούν τις τεχνικές τους, δείχνει μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Current Biology.
«Όταν πρωτοείδα τα βίντεο των κακατούα να ανοίγουν τους κάδους, σκέφτηκα πως πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα και μοναδική συμπεριφορά που έπρεπε να μελετήσουμε» λέει η Μπάρμπαρα Κλαμπ του Ινστιτούτου Συμπεριφοράς Ζώων «Μαξ Πλανκ» στη Γερμανία, επικεφαλής των ερευνητών.
Οι κακατούα (Cacatua galerita) της Αυστραλίας είναι γνωστοί όχι μόνο για τα λοφία και τα κρωξίματά τους αλλά και για την ευφυία τους. Μπορούν για παράδειγμα να χρησιμοποιούν εργαλεία και προσαρμόζονται άνετα σε μια ζωή στην πόλη.
Για τον ιπτάμενο πληθυσμό του Σίδνεϊ, οι σκουπιδοτενεκέδες είναι συχνά χρυσωρυχείο. «Τους αρέσει πολύ το ψωμί» λέει η Κλαμπ. «Όταν κάποιος καταφέρει να ανοίξει τον κάδο όλοι συγκεντρώνονται και προσπαθούν να βρουν κάτι καλό να φάνε».
Όταν ο κάδος είναι κλειστός, τα πτηνά τραβούν με το ράμφος την άκρη του καπακιού και στη συνέχεια μετακινούνται προς τα πίσω, περπατώντας στο χείλος του κάδου, μέχρι το καπάκι να αναποδογυρίσει.
«Οι κακατούα μαθαίνουν αυτή τη συμπεριφορά παρατηρώντας άλλα κακατούα, και κάθε ομάδα έχει τη δική της ιδιαίτερη τεχνική» επισημαίνει η Κλαμπ.
Κάτοικοι που συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια των ερευνητών ανέφεραν ότι προσπαθούν με διάφορους τρόπους να κρατήσουν κλειστά τα καπάκια, για παράδειγμα τοποθετώντας πάνω τους τούβλα ή μπουκάλια με νερό ή σφηνώνοντας αντικείμενα στους μεντεσέδες του καπακιού.
Κάποιος σκέφτηκε να σφηνώσει ένα ζευγάρι παπούτσια στο κλειστό καπάκι (Barbara Klump/Current Biology)
Τα πουλιά μπορεί να δυσκολεύονται στην αρχή αλλά τελικά βρίσκουν τη λύση, διαπίστωσε η ερευνητική ομάδα. Και όταν οι παπαγάλοι βρουν το κόλπο οι άνθρωποι αναγκάζονται να αλλάξουν τακτική.
«Δεν είναι μόνο οι παπαγάλοι που βελτιώνονται με κοινωνική μάθηση, είναι και οι άνθρωποι που κάνουν το ίδιο» επισημαίνει η Κλαμπ.
«Πολύς κόσμος μαθαίνει νέες τεχνικές από τους γείτονες, οπότε η έμπνευση έρχεται από άλλους» εξηγεί.
Ο εξελικτικός πόλεμος αυτού του είδους, καταλήγει η ερευνήτρια, δεν μπορεί παρά να ενταθεί καθώς όλο και περισσότερα είδη ζώων προσαρμόζονται στην αστική ζωή.
«Καθώς οι πόλεις επεκτείνονται θα έχουμε περισσότερες αλληλεπιδράσεις με την άγρια ζωή. Ελπίζω ότι θα υπάρχει περισσότερη κατανόηση και ανοχή για τα ζώα με τα οποία μοιραζόμαστε τις ζωές μας».
