Του Παναγιώτη Σαββίδη,
Ο νόμος – πλαίσιο για τα πανεπιστήμια που ψηφίστηκε πριν δύο εβδομάδες από την ΝΔ, αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην υποβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου, ενισχύοντας την κατεύθυνση, της μόρφωσης – εμπόρευμα που θα πουλιέται με το κομμάτι.
Για αυτό τον νόμο καμώνεται ο βουλευτής Πιερίας της ΝΔ Φώντας Μπαραλιάκος που ήταν κεντρικός εισηγητής του νόμου στην συζήτηση στην βουλή, ένας νόμος λαιμητόμος, που απαξιώνει περισσότερο το πτυχίο, ρίχνοντας στον βόρβορο τα επαγγελματικά δικαιώματα.
Η θρασύτητα αυτής της αντιλαϊκής – αντιεκπαιδευτικής πολιτικής έγκειται και στο γεγονός ότι φέρνουν έναν νόμο για τα πανεπιστήμια το καλοκαίρι που είναι κλειστά (αυτό το έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην κυβέρνηση), για να αποφύγουν την ουσιαστική συζήτηση με εκπροσώπους πανεπιστημιακών, φοιτητών, εργαζόμενων στα πανεπιστήμια και με σκοπό να αμβλύνον αντιδράσεις – κινητοποιήσεις αφού η πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας διαφωνεί με τον νόμο – έκτρωμα.
Τέτοια «υψηλή» αντίληψη για την δημοκρατία από τα κόμματα των αστικών κυβερνήσεων.
Θέλουν να φτιάξουν ένα πανεπιστήμιο της αγοράς που όλα θα πουλιούνται και θα αγοράζονται σε αυτό, με τις επιχειρήσεις να αλωνίζουν ασύδοτα, επεμβαίνοντας ακόμα και στα προγράμματα σπουδών.
Αυτό το πανεπιστήμιο κατά επιταγή ΕΕ και μεγαλοεργοδοτών του κεφαλαίου τρέχουν να υλοποιήσουν στα πλαίσια της στρατηγικής τους τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ που επί ημερών του είχε φέρει την γενίκευση διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, την ρύθμιση για αναγνώριση των πτυχίων ιδιωτικών κολεγίων και έφτιαξαν το πρώτο ξενόγλωσσο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών με δίδακτρα.
Ο νόμος – πλαίσιο για τα πανεπιστήμια δεν απαντά στις ανάγκες των φοιτητών που ανοίγει ακόμα περισσότερο τον δρόμο σε πτυχία σκόρπιων και ασύνδετων γνώσεων χωρίς επαγγελματική αναγνώριση.
Για να υλοποιήσουν αυτούς τους σχεδιασμούς, του πανεπιστημίου – επιχείρηση, βαθαίνουν σε αντιδραστική και παράλληλα σε αντιδημοκρατική κατεύθυνση την διοίκηση τους, διορίζοντας τους πρυτάνεις και μάνατζερ σε αυτά.
Γελιούνται οικτρά αν νομίζουν ότι αυτοί οι νοσηροί σχεδιασμοί θα περπατήσουν στην ζωή, μέσα στα πανεπιστήμια.
Αυτά όπως και άλλα πολλά που προβλέπει ο νόμος – λαιμητόμος θα μείνουν στα χαρτιά, όπως η απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από το πτυχίο, ο «κόφτης» στην διανομή δωρεάν συγγραμμάτων για τους φοιτητές, η επιδίωξη να υπονομεύσουν τους φοιτητικούς συλλόγους, κα.
Το τυράκι της σύνδεσης των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας είναι μια απάτη αφού απομακρύνεται όλο και περισσότερο η δυνατότητα την άσκησης του επαγγέλματος με το πτυχίο.
Ακολουθώντας την στρατηγική της ΕΕ για τον «Ενιαίο Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης», στρατηγική που συμφωνεί και προώθησε και ο ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργούνται πανεπιστήμια και πτυχία πολλών ταχυτήτων, για αποφοίτους όσο γίνεται πιο φθηνούς, απασχολήσιμους και αναλώσιμους για την καπιταλιστική κερδοφορία, σε συνθήκες μάλιστα οξυμένου ανταγωνισμού, ελέω κρίσης.
Το νομοσχέδιο είναι ένα οπισθοδρομικό νομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες των επιχειρήσεων, του κεφαλαίου, αφού στα «Βιομηχανικά διδακτορικά» στην τριμελή επιτροπή του προγράμματος μπαίνει ένα μέλος από την επιχείρηση η οποία ορίζει, κατευθύνει και καθοδηγεί το θέμα του διδακτορικού.
Η αντιεπιστημονικότητα σε όλη της το μεγαλείο.
Επίσης δημιουργούνται προγράμματα σπουδών πολλών ταχυτήτων μονοετείς, τριετείς, τετραετείς κύκλοι με τα ίδια αντικείμενα, αναλόγως με το πόσο βαστά η τσέπη καθενός, τσακίζοντας επί ουσίας τις επιστημονικές ανάγκες αλλά και τα εργασιακά δικαιώματα.
Οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια θα ακυρώσουν στην πράξη τον νόμο – πλαίσιο, που θέλει πελάτες φοιτητές, που θα πληρώνουν για δεξιότητες, για να αποκομίζουν σκόρπιες, ασύνδετες, γνώσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις φοιτητικές εκλογές πάτωσε πανηγυρικά η κυβερνητική φοιτητική παράταξη της ΔΑΠ, αναδεικνύοντας μετά από πολλά χρόνια την «ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ» φοιτητική παράταξη της ΚΝΕ, σε πρώτη δύναμη σε όλη την χώρα μέσα στα πανεπιστήμια.
Με όπλο τους αγωνιστικούς συσχετισμούς δύναμης στα εκλεγμένα όργανα των φοιτητικών συλλόγων και τις ριζοσπαστικές – αγωνιστικές ανυπότακτες φωνές μέσα στα πανεπιστήμια, οι φοιτητές θα αντιπαλέψουν στην πράξη τον νόμο – έκτρωμα.
Προτάσσοντας τις σύγχρονες ανάγκες και το πανεπιστήμιο που θέλουν, ώστε τα πτυχία τους να μην είναι διαβατήρια για την ανεργία, σε μια διαρκή εργασιακή αναζήτηση – περιπλάνηση στην αγορά εργασία της καπιταλιστικής ζούγκλας, αλλά να έχουν αντίκτυπο επιστημονικής βαρύτητας, επάρκειας και επαγγελματικών δικαιωμάτων σε μια κοινωνία ανθρώπινη, απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου η εργατική δύναμη και η μόρφωση δεν θα είναι εμπορεύματα.
