Αγαπητοί/αγαπητές σύντροφοι/συντρόφισσες,
Είμαι αρκετά μεγάλος για να θυμάμαι ότι η οικογένεια μου ήταν στιγματισμένη ως “αριστερή” και ο πατέρας μου δυσκολευόταν να βρει δουλειά, να θυμάμαι ότι ένιωσα να ανασαίνω όταν το 1981 ο Αντρέας έφερε στη χώρα τη δημοκρατία, να θυμάμαι τις καινοτομίες που ότι και να λένε “κάποιοι” άλλαξαν το πρόσωπο της χώρας μας, να θυμάμαι όμως και αυτούς που η εξουσία τους έκανε αλαζόνες, αυταρχικούς, δικτατορίσκους.
Αυτοί οι τελευταίοι είναι από τους λόγους που ένα μεγάλο μέρος της βάσης του ΠΑΣΟΚ απομακρύνθηκε πικραμένο και απογοητευμένο που κάποιοι επιτήδειοι καταχράστηκαν τους αγώνες του. Γι’ αυτό τον Δεκέμβριο ένιωσα απέραντη χαρά όταν είδα τον κόσμο να προσέρχεται μαζικά και πίστεψα ότι ίσως αυτή η παράταξη μπορεί να αναγεννηθεί.
Αγαπητοί σύντροφοι την Κυριακή πήγα μέχρι το δημαρχείο της Κονταριώτισσας να ψηφίσω αλλά έφυγα απογοητευμένος όταν αντίκρισα την παλιά σαπίλα του χώρου να έχει πάρει θέση καθοδηγητή και να μαγειρεύει πάλι πράγματα και καταστάσεις.
Με αυτούς σύντροφοι θα ανατείλει ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ;
Φοβάμαι ότι θα δύσει πριν προλάβουν να μας ζεστάνουν οι αχτίδες που ξεπροβάλλουν.
Ένας νοσταλγός του καλού ΠΑΣΟΚ
