Του Ηλία Χρυσικού*
Τα πλήθη της Ιερουσαλήμ τρέχουν να υποδεχθούν το Μεσσία. “Ωσαννά! ωσαννά!”
Ο Χριστός όμως γνωρίζει πόσο θολές είναι οι πηγές του ενθουσιασμού του όχλου, πόσο επιφανειακά τα αισθήματά του.
Τα γεγονότα που ακολούθησαν υπογράμμισαν με αφάνταστη τραγικότητα την αλλοπρόσαλλη και εγωπαθή ψυχολογία των μαζών.
Πολλοί Τον εγκατέλειψαν, αρκετοί δεν δίστασαν να σμίξουν τις φωνές τους με τους φανατικούς εχθρούς Του μπροστά στον Πιλάτο: “Άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν”.
Μήπως αυτή η ψυχολογία των μεταπτώσεων χαρακτηρίζει λαούς, πρόσωπα και όλους μας ;
Μήπως σήμερα Μεγάλη Παρασκευή, ενώ θα προσκυνούμε το Σταυρό για τα φρικτά Πάθη Του, παρουσιάζουμε ανάλογη φρικτή εικόνα μεταπτώσεων ;
Μήπως και φέτος, όταν από τη μία μεριά στο χέρι μας κρατήσαμε πανηγυρικά τα βάγια, ή τη λαμπάδα -που θα βαστάξουμε- την Ανάσταση, μετέπειτα πάρουμε την “πέννα” της συκοφαντίας και θα μουντζουρώνουμε με λόγια ή με πράξεις τις υπολήψεις των άλλων και θα μιμούμεθα την άθλια στάση των εβραϊκών μαζών ;
Έχει αποδειχθεί από την ιστορία, ότι η απόσταση μεταξύ του ”Ωσαννά, Ωσαννά” και του ”Άρον, άρον, σταύρωσον Αυτόν”, είναι πάρα πολύ μικρή…
Δυστυχώς, οι άνθρωποι άγονται και φέρονται…
Με το βλέμμα λοιπόν στραμμένο στις ανάγκες των πολλών, η κοινωνία παραμένει “όρθια” και όλοι ευελπιστούμε να κερδίσουμε τη “μάχη” της επόμενης μέρας.
Ας σεβαστούμε όλοι μας τους ανθρώπους που ενώ είχαν κάθε δικαίωμα να “λυγίσουν”, παραμένουν δυνατοί.
Ας βασιστούμε στις αληθινές προθέσεις και στα ωραία αισθήματα.
Τα πάθη του Θεανθρώπου, -σε ψυχολογικό επίπεδο-, ίσως να συμβολίζουν και τα πάθη που περνάει ο κάθε άνθρωπος.
Πρόκειται για μια υπενθύμιση, διότι όσο καλά και αν πάει η ζωή κάποιου, πάντα θα υπάρχουν οι δύσκολες στιγμές, όπως πράγματα που δεν μπορεί κανείς να ελέγξει, όπως: οι συγκυρίες, ή τα δυσάρεστα που συμβαίνουν ξαφνικά και ταράζουν την ομαλή ζωή κάθε ανθρώπου.
Άλλωστε με λίγη προσπάθεια μπορούμε να φτάσουμε και εμείς στην “κορυφή”.
Καλή Ανάσταση φίλοι μου.
* Ηλίας Χρυσικός δ/ντης ρ/σ Ενημέρωση 92,2 fm
