Στο παλιό Λιτόχωρο ο νους των παιδιών, μετά τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, ήταν στο Μ’σοσαράκουστο, την Κυριακή της Σταυροπροσκηνύσεως.
Το Σάββατο ξεχύνονταν τα αγόρια και μάζευαν γίτσα, τα υποκίτρινα λουλούδια που φύτρωναν ακόμη και μέσα στα παγωμένα χιόνια.
Το πρωί της Κυριακής τα έβαζαν σ’ έναν δίσκο με το σταυρό απ’ το εικονοστάσι στο κέντρο και με το δίσκο στα χέρια επισκέπτονταν τα σπίτια να πουν το «Σταυρό τον τίμινο» και να δεχτούν τα καλούδια που τους πρόσφεραν.
«Του Σταυρό τουν τίμινου
Προσκυνούμι Ιησού χριστέ
Και την Άγια Ανάσταση.
Χαίριτι χαίριτι
καθαρών των Αποστόλων
χίλια χείλη λέγουντας
χίλια χείλη ψάλουντας
ψάλουντας τους Δώδεκα
και τους κατοικούμενους
αμήν διαφουρά, καλή χρουνιά»
