Ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε το 251 μ.Χ. στην Άνω Αίγυπτο από πλούσιους και ενάρετους γονείς, τους οποίους έχασε σε νεαρή ηλικία.
Συγκεντρώνει όμως την προσοχή του στην μυστική θεωρία των μοναχών της ερήμου και στην φροντίδα της μικρής αδελφής του. Γρήγορα αποφασίζει να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και αναχωρεί για την έρημο, αφού πρώτα τακτοποίησε την μικρότερη αδελφή του και μοίρασε την μεγάλη πατρική περιουσία στους φτωχούς της περιοχής του.
Στην έρημο παίδευσε την ψυχή του και τιθάσευσε τα πάθη του φθάνοντας στα ανώτατα όρια της άσκησης ώστε η ψυχή του αγίου μπορούσε να εξέρχεται του σώματός του ενώ βρισκόταν ακόμη εν ζωή. Γίνεται το πρότυπο των ασκητών. Πολλοί εξ αυτών έφθαναν στην έρημο για να τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Παρέδωσε την μακάρια ψυχή του στον μισθαποδότη Θεό σε ηλικία 105 ετών.
Αν και, όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, μία από τις τελευταίες επιθυμίες του Οσίου Αντωνίου ήταν να μείνει κρυφός ο τόπος της ταφής του, οι μοναχοί που μόναζαν κοντά του έλεγαν ότι κατείχαν το ιερό λείψανό του, το οποίο επί Ιουστινιανού (561 μ.Χ.), κατατέθηκε στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια και από εκεί αργότερα, το 635 μ.Χ., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Το συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Αντωνίου
Συγκλονίζει η ιστορία για το θαύμα που έκανε ο Άγιος Αντώνιος σε νεαρή κοπέλα. Ο Άγιος Αντώνιος έδωσε πίσω την ζωή σε μια νεαρή κοπέλα βγάζοντας τη από το κώμα λίγο πριν οι γιατροί την αποσυνδέσουν από το μηχάνημα.
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ δεν αφορά εμένα αλλά μια μαθήτρια μου που αποφάσισε να τελειώσει το σχολείο μεγάλη πια. Από ότι θυμάμαι πρέπει να ήταν τότε 27-28 χρ.
Μια μέρα λοιπόν, μου είπε την ιστορία της…
Η κοπέλα ήταν παντρεμένη 3 χρόνια πριν, με έναν στρατιωτικό και ζούσαν στον Έβρο γιατί αυτός ήταν αποσπασμένος εκεί τότε.
Ένα πρωί τον πιάνει στα πράσα μέσα στο σπίτι τους ενώ αυτή γύρισε εκτάκτως από τη δουλειά, με μια άλλη γυναίκα, γίνεται ο σχετικός χαμός και μαζεύει τα μπογαλάκια της να γυρίσει στο πατρικό της σε μια πόλη της Μακεδονίας.
Να αναφέρω εδώ, ότι στα 18 της χρόνια είχε έναν δεσμό και είχαν αρραβωνιαστεί με ένα παλικάρι που αγαπούσε πάρα πολύ κι αυτός το ίδιο εκείνην και τον έχασε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Το γεγονός αυτό της είχε στοιχίσει υπερβολικά και ποτέ δεν έβγαλε από το μυαλό της τον αρραβωνιαστικό της ακόμα κι όταν ήταν παντρεμένη με τον στρατιωτικό.
Στο δρόμο που γύριζε από τον Έβρο προς Μακεδονία με ένα μικρό αυτοκινητάκι που είχε, παθαίνει ένα τραγικά πολύ άσχημο ατύχημα. Να φανταστείτε ότι μια νταλίκα έχασε την πορεία της και πέρασε σχεδόν ολόκληρη πάνω από το Cinquecento της κοπέλας.
Την μετέφεραν στο νοσοκομείο, ήταν πάρα πολύ βαριά, σε πλήρες κώμα, διασωληνωμένη με άπειρα κατάγματα σε όλο της το κορμί και στο κεφάλι.
Επί 3,5 μήνες περίπου οι γιατροί πάλευαν να την κρατήσουν στη ζωή αλλά οι εξετάσεις ήταν κάθε φορά και πιο απογοητευτικές. Ώσπου φώναξαν τους γονείς της και τους ανακοίνωσαν ότι θα την αποσυνδέσουν από τα μηχανήματα γιατί δεν υπήρχε πλέον καμία ελπίδα επιβίωσης και τους ανακοίνωσαν την ώρα και την ημερομηνία που θα γινόταν αυτό.
Γυρνάνε στο ξενοδοχείο τους οι γονείς της και το βράδυ ο πατέρας της(το όνομα του ήταν Αντώνης-κρατήστε το αυτό) βλέπει ένα όνειρο…
Βλέπει, λοιπόν, έναν γέροντα με μακρυά, άσπρη γενειάδα να του λέει: “Θα πεις τους γιατρούς να μην αφαιρέσουν τα μηχανήματα από την κόρη σου το Σάββατο το πρωί αλλά αργά το Σάββατο το βράδυ”.
Πάει την άλλη μέρα στο νοσοκομείο ο πατέρας της και ζητάει από την κλινική αυτό που του είχε πει ο γέροντας στο όνειρό του.
Όντως έρχεται το Σάββατο το βράδυ, καμία αλλαγή δεν είχε σημειωθεί στην υγεία της κοπέλας και οι γιατροί ετοιμάστηκαν να την αποσυνδέσουν από τα μηχανήματα.
Πάμε τώρα στην κοπέλα λίγα λεπτά πριν οι γιατροί την αποσυνδέσουν από τα μηχανήματα…
Η κοπέλα νιώθει ξαφνικά φρικτούς πόνους, τέτοιους που της ήταν αδύνατον να μου τους περιγράψει και βλέπει τον εαυτό της να φεύγει από το σώμα της και να ακολουθεί μια πορεία φωτεινή.
Σε κάποιο σημείο της πορείας, βλέπει έναν γέροντα με λευκή γενειάδα να την περιμένει και να την παίρνει από το χέρι. Καθώς περπατούσαν, βλέπει λίγα μέτρα μακρυά τον αρραβωνιαστικό της που είχε χάσει στα 20 της χρόνια, τρέχει να τον αγκαλιάσει ευτυχισμένη όσο ποτέ, να του λέει είμαι ευτυχισμένη μόνο μαζί σου, θα είμαστε από δω και πέρα για πάντα μαζί, πάρε με μαζί σου κτλ..
Ο αρραβωνιαστικός της, της απαντάει πως πρέπει να φύγει, πως θα ζήσει και όλα θα πάνε καλά, θα κάνει οικογένεια και πως πρέπει να ακολουθήσει τον Άγιο Αντώνιο που την περίμενε.
Αυτή έπαθε πανικό, να μην θέλει να φύγει με τίποτα από κοντά του, ώσπου ο αρραβωνιαστικός της εξαφανίζεται από μπροστά της, αισθάνεται ένα χέρι στον ώμο της, γυρίζει βλέπει τον γέροντα και τον ακούει να της λέει: “έλα τώρα πάμε”.
Στη συνέχεια αυτό που βλέπει είναι πάλι την αίθουσα της ΜΕΘ, το σώμα της στο κρεβάτι, να αισθάνεται πάλι τον ίδιο φρικτό πόνο που ένιωσε όταν βγήκε από το σώμα της κι έπειτα άνοιξε τα μάτια της και ξύπνησε!
Άνοιξε τα μάτια της και μίλησε στους γιατρούς και τους νοσηλευτές που είχαν μείνει όλοι άναυδοι από το ξαφνικό της ξύπνημα, δ/πτα πριν την αποσυνδέσουν από τα μηχανήματα.
Η κοπέλα 2-3 χρόνια μετά από όλο αυτό, μου τα διηγείται στο σχολείο. Πλέον είναι παντρεμένη με έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Γνωρίζει ότι το να κάνει ένα παιδί ενώ όλο το κορμί της είναι γεμάτο λάμες και σίδερα από τα πολλά κατάγματα που υπέστη στο ατύχημα είναι και πολύ δύσκολο και πολύ επικίνδυνο αλλά η πίστη της είναι πλέον τόσο μεγάλη που ξεπερνάει οποιοδήποτε πρόβλημα της παρουσιάζεται είτε στην υγεία της, είτε στη ζωή της γενικότερα.
Είμαι ένα άτομο αρκετά καχύποπτο από τη φύση μου και δεν πιστεύω εύκολα σε ότι ακούσω, είμαι αρκετά πραγματίστρια θα έλεγα αλλά δεν ξέρω…αυτή η ιστορία με συγκλόνισε όταν την άκουσα από την μαθήτρια μου και δεν θα την ξεχάσω ποτέ..
