τις 26 Δεκεμβρίου ή την πρώτη Κυριακή μετά τις 26 Δεκεμβρίου τιμούμε τη μνήμη των Αγίων Ιωσήφ του Μνηστήρα της Παρθένου Παναγίας, του Δαβίδ του Προφήτη και βασιλιά και του Ιακώβου του Αδελφοθέου , δηλαδή, το κατά κόσμον γένος και οικογένεια του Χριστού.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ η ιστορία του Θεανθρώπου είναι τραγική από τις πρώτες μέρες Του. Τραγικότερη όμως είναι η κατάσταση του περιουσίου λαού, που καταδιώκει των Σωτήρα Του. Ο Θεός όμως παρεμβαίνει, κατευθύνοντας τα βήματα του Ιωσήφ. Στη θέση του Ιωσήφ ο κάθε πνευματικός άνθρωπος.
Το ξεκίνημα της ζωής του Κυρίου στη γη, μας διδάσκει πολλά. Ότι πάλι από την αρχή πρέπει να περιμένουμε πειρασμούς και επιβουλές. Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα, όταν κάποιος αξιωθεί να λάβει κάποια πνευματική διακονία, ας αναμένει συμφορές και κινδύνους. Αλλά να μην ταραχθεί βέβαια. Να τα δεχθεί όλα με γενναιότητα γνωρίζοντας πως αυτή ακριβώς είναι η ακολουθία της πνευματικής ζωής, που έχει δεμένους τους πειρασμούς μαζί της.
Και ο πνευματικός άνθρωπος μοιάζει στην περίπτωση αυτή με τον δίκαιο Ιωσήφ:
Πιστεύει στον Θεό, υπακούει και υπομένει με χαρά όλους τους πειρασμούς. Γιατί αυτοί οι «ωραίοι» πειρασμοί υφαίνουν τον βίο των δικαίων. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πως οι πειρασμοί δεν κρίνονται με τη δύναμη του σώματος, αλλά με την διάθεση της ψυχής. Για αυτό δεν είναι τόσο λαμπρός ο ουρανός με τις μαγευτικές ανταύγειες και αποχρώσεις του, όσο οι ψυχές των ανθρώπων εκείνων που υπομένουν τους πειρασμούς και με την χάρη του Κυρίου τους, τούς μεταβάλλουν σε χαρά και σε πνευματικά βιώματα.
Ο δρόμος προς την αγιότητα δεν εμποδίζεται από κανέναν πειρασμό ή ανθρώπινο εμπόδιο. Γιατί τότε δεν είμαστε μόνοι, έχουμε μέσα μας και γύρω μας τον Θεό, που ανοίγει τη μεγάλη οδό της Θεογνωσίας. Την οδό που οδηγεί στην ωραία Πύλη του Παραδείσου.
Στη θέση του Ηρώδη ο κάθε άδικος. Ο ιερός Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας την οργή του Ηρώδη εξαιτίας του εμπαιγμού των Μάγων, λέει πώς όταν μία ψυχή είναι αχάριστη και αθεράπευτη, δεν υποχωρεί σε τίποτα και κυρίως δεν παραδέχεται ότι επιδιώκει ακατόρθωτα πράγματα. Οι άνθρωποι, όταν απορρίψουν την πίστη και βγάλουν από τις ψυχές τους τον φόβο του Θεού, όχι μόνον τολμούν, αλλά και πράττουν τα πάντα. Θηρίο ανήμερο γίνεται ο άνθρωπος χωρίς Θεό, γι’ αυτό αλίμονο στον κόσμο αν πέσει στα χέρια ανθρώπων χωρίς Θεό.
Στο πρόσωπο του Χριστού ο κάθε αδικημένος. Ο Ιησούς στο ξεκίνημα Του κυνηγήθηκε και έφυγε από τον τόπο Του εξαιτίας της φονικής μανίας του Ηρώδη. Έφυγε Εκείνος, που θα έσωζε τον λαό Του κατά την προσταγή του αγγέλου προς τον Ιωσήφ.
