Για όσους “έφυγαν”, αλλά και για όσους μένουν δίπλα μας

223
Του Ηλία Χρυσικού *
Σας ζητώ συγγνώμη για το διαφορετικό περιεχόμενο της σημερινής στήλης, αλλά είναι κάποιες στιγμές που με σημαδεύουν ανεξίτηλα στη ζωή μου.
Πριν από λίγες ημέρες, 21.12.2020 “έφυγε” πρόωρα από την ζωή ένας καλός Φίλος, ο Τάσος Κίτσας.
Σας εξομολογούμε, αναζητούσα περισσότερο χρόνο για να γράψω αυτό το κείμενο, για να εξηγήσω το συναίσθημα που ένιωθα γι΄ αυτόν.
Ειλικρινά, η ζωή μου θα ήταν τόσο άδεια, εάν δεν είχα καλούς Φίλους, -όπως ο Τάσος-, που θα μπορούσα να γελάω, να περνάω καλά, να αστειεύομαι, να μιλάω για διάφορα θέματα, να κλαίω, να ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο του σε δύσκολες και όχι μόνο στιγμές.
Φίλοι μου, δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσωπική τραγωδία, -από τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου.
Κάποιος που “φεύγει” απροσδόκητα, τότε αναπόφευκτα υπάρχουν επιπτώσεις από αυτόν τον θάνατο στην άμεση οικογένεια και στους φίλους.
Ο κόσμος όλων, αλλάζει για πάντα. Οι άνθρωποι που μένουν, μπορούν να καταλάβουν ότι γίνονται πολύ πιο σημαντικοί.
Ίσως είναι οι μόνοι άνθρωποι στον κόσμο που καταλαβαίνουν, τί έχουν χάσει και το βάρος που τώρα κουβαλάνε.
Κάθε φορά λοιπόν που “φεύγουν” στη γειτονιά των Αγγέλων πρόσωπα που αγαπώ και εκτιμώ, θέλω να κρατήσω αυτούς που μένουν, πιο “σφιχτά” γύρω μου.
Θέλω να τους δείξω πόσο σημαντικοί είναι για μένα, όπως η οικογένειά του, -σύζυγος και τα δύο παιδιά του-, αλλά και ο δίδυμος αδελφός του Κώστας, που μοιράστηκε την ζωή μαζί του.
Για να μπορέσουμε λοιπόν αυτές τις δύσκολες ώρες να κλείσουμε τις “πληγές” από τις απώλειες των λατρευτών μας ανθρώπων, απευθύνομαι με όλη την ταπεινότητά μου στην οικογένεια.
Υπενθυμίσω ότι για να κρατηθούμε στην ζωή, υπάρχουν Άνθρωποι στη ζωή μας, που είναι σημαντικοί, που νοιάζονται και που εξακολουθούν να υπάρχουν λόγοι για να συνεχίσουμε την υπόλοιπη ζωή μας.
* Ο Ηλίας Χρυσικός είναι δημοσιογράφος – δ/ντης του ρ/σ Ενημέρωση Ν. Πιερίας 92,2 στα fm & αρθρογράφος του pierianews.gr