Του Ηλία Χρυσικού *
“Τροφή” για τη σύνταξη του παρόντος άρθρου, αποτέλεσε η χθεσινή συνομιλία μου με τους εμπειρότατους φίλους μου, γύρω από το πάντα επίκαιρο θέμα των σχέσεων με τους ανθρώπους της αυτοδιοίκησης.
Και είναι ίσως, αγαπητοί αναγνώστες, η πρώτη φορά που “πιάνω” τον εαυτό μου να θέλει να εκφράσει τόσο έντονα με αισθήματα αγανάκτησης και απογοήτευσης, όσο ποτέ άλλοτε.
Δυστυχώς φίλοι μου, αντικειμενικότητα δεν υπάρχει, διότι η αντικειμενικότητα προϋποθέτει αυτοδιοικητικούς που ακούν και δεν θεωρούν το συνομιλητή τους υποδεέστερο.
Η αντικειμενικότητα προϋποθέτει να έχεις απέναντί σου αιρετούς που δεν ζητούν “λιβάνι”, αλλά ζητούν κριτική, για να γίνουν καλύτεροι. Και τέτοιοι αυτοδιοικητικοί δυστυχώς δεν υπάρχουν στη Δημοτική Αρχή.
Η λέξη προσωπικότητα αποτελεί μια μάλλον άγνωστη για αυτούς έννοια. Οι άνθρωποι αυτοί, που δεν έχουν δημόσιο λόγο, είναι διακοσμητικοί επί σειρά ετών και εάν δεν υπήρχαν τα καφενεία, δεν θα ξέραμε την χροιά της φωνής τους.
Αυτοί οι κύριοι, οι άχρωμοι, oι άοσμοι, οι άνευ προσωπικότητας, καταφέρνουν να επιβιώνουν δια της απουσίας τους, της δικής τους διακριτικής παρουσίας. Θυσιάζουν επιθυμίες κι απόψεις, καταπίνουν αντιδράσεις και διαιωνίζουν την μετριότητά τους.
Κλεισμένοι μέσα στο “καβούκι” τους, πλήρως αποκομμένοι από την κοινωνία, έμαθαν να μη δέχονται κριτική. Δυστυχώς, τη νομίζουν για αντιπολίτευση, αγνοώντας ότι ο κάθε δημοσιογράφος είναι φορέας της μέσης σκέψης.
Βαυκαλίζονται και ζουν στον δικό τους κόσμο, μακριά από τις αγωνίες των κατοίκων και διδάσκουν άλλα ήθη. Αγνοούν τον τοπικό Τύπο, τα ΜΜΕ όποτε αποφάσισαν να γίνουν αυστηροί μαζί τους. Δυστυχώς κολλούν ταμπέλες σε όποιον διαφωνεί μαζί τους, σέρνουν στα Δικαστήρια όποιους αποδεδειγμένα αποκαλύπτουν το αντίθετο από το παραμύθι που πλασάρουν στον κόσμο, χαρακτηρίζουν μη νοήμονες και λαϊκιστές όσους επισημαίνουν το αυτονόητο, καθώς επίσης κάνουν τα πάντα για να τον “εξοντώσουν” σε κάθε επίπεδο.
Και επειδή η τακτική είναι η ίδια, δυστυχώς κάνουν ότι δήθεν δεν ακούν, δεν διαβάζουν, κάνουν ότι δεν σε βλέπουν, ότι δεν υπάρχεις. Και δεν είναι κακό να αλλάζει κάποιος άποψη. Κακό είναι, όταν παραμένει σταθερός, επειδή δεν έχει αντιληφθεί ότι επήλθαν αλλαγές.
Ανήθικο είναι επίσης, όταν προσαρμόζεται κανείς σε ένα περιβάλλον, όχι επειδή σ’ αυτό επήλθαν μεταβολές-, αλλά επειδή αυτός θέλει να εκμεταλλευθεί τις καταστάσεις. Φίλοι μου, η κριτική στις αποφάσεις εκείνων που μας διοικούν, κάθε φορά είναι και αναγκαία και επιβεβλημένη.
Αλλά και η αυτοκριτική, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα των ανθρώπων, ιδίως μάλιστα αν ασχολούνται με τα κοινά. Και αλήθεια είναι, πως οι πολιτικοί ταγοί μας στην αυτοδιοίκηση, πιστεύουν στην “ανύπαρκτη” υπεροχή τους και πως πάντα το δίκαιο είναι με το μέρος τους, ίσως… για να δικαιολογήσουν την πολιτική τους ύπαρξη.
* Ο Ηλίας Χρυσικός είναι δημοσιογράφος – δ/ντης του ρ/σ Ενημέρωση Ν. Πιερίας & αρθρογράφος του www.pierianews.gr
