Του Μιχάλη Τσιντσίνη
Τη ρίμα με το επώνυμο της υπουργού Παιδείας την ακούσαμε στο μαθητικό συλλαλητήριο της Πέμπτης. Μετά την είδαμε και γραμμένη στο πανό των καταληψιών που κάνει από χθες τον γύρο του διαδικτύου.
Εκείνο που δεν είδαμε μέχρι στιγμής είναι τις αντιδράσεις. Δεν είδαμε τον αποτροπιασμό για τον ωμό σεξισμό που εισβάλει από τις εξέδρες των γηπέδων στην αρένα της -υποτίθεται- «πολιτικής» διεκδίκησης. Δεν ακούσαμε τον αποτροπιασμό για το πώς, επιτέλους, διαπαιδαγωγούμε τα αγόρια μας· πώς εξακολουθούμε να τα δηλητηριάζουμε με τα στερεότυπα της πιο βάναυσης πατριαρχικής επιβολής;
Δεν ακούσαμε και δεν είδαμε τις αντιδράσεις γιατί, προφανώς, η πολιτική ταυτότητα της υπουργού την καθιστά ανάξια προστασίας. Δεν αξίζει να γραφτούν για εκείνη προκηρύξεις κοινωνιολογικής αγανάκτησης.
Οι αξίες μας -για την ισότητα και την ορθότητα στον δημόσιο λόγο- είναι σωστές. Αλλά, όταν δεν συμφωνούν με τις πολιτικές μας σκοπιμότητες, τις αφήνουμε αχρησιμοποίητες.
kathimerini.gr
