«Της μόδας» οι πάνινες μάσκες

572

Του Γιώργου Λιάλιου

Τη στιγμή που οι μάσκες μιας χρήσης είχαν εξαντληθεί από τα φαρμακεία, οι πάνινες μάσκες εμφανίστηκαν στην αγορά: στην αρχή μόνο λευκές, μετά και μαύρες, πλέον σε διάφορα χρώματα, εμπριμέ ή με κάθε είδους μοτίβα. Ανεξάρτητα από το αν αυτές οι μάσκες προστατεύουν επαρκώς και σε ποιες περιστάσεις, η μικρή, συνήθως οικογενειακή, ελληνική βιοτεχνία έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά και κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να καλύψει μια «τρύπα» στην αγορά, μια κίνηση που, εκτός των άλλων, πρόσφερε μια στοιχειώδη στήριξη σε έναν κλάδο ήδη αποδεκατισμένο από τη δεκαετή κρίση.

«Οι υφασμάτινες μάσκες ήρθαν για μείνουν», κρίνουν οι βιοτέχνες, εκτιμώντας ότι λόγω των αναμενόμενων αυξομειώσεων στον αριθμό των κρουσμάτων κορωνοϊού, τα μέτρα προστασίας θα υφίστανται για αρκετό καιρό στην καθημερινότητά μας.

Ο κ. Αντώνης Γράφας είναι ιδιοκτήτης της βιοτεχνίας ρούχων και εσωρούχων Grafgo. «Η βιοτεχνία ιδρύθηκε πριν από 55 χρόνια, εγώ είμαι δεύτερη γενιά», λέει στην «Κ». Οπως εξηγεί, η ελληνική βιοτεχνία βρίσκεται ήδη εδώ και πολλά χρόνια σε ύφεση. «Προσπαθούμε να μείνουμε όρθιοι μέσα σε αυτή την κατάσταση. Αυτή την περίοδο, όμως, δεν κυκλοφορεί τίποτα. Τα μαγαζιά έκλεισαν, οι λαϊκές έκλεισαν (για τους πάγκους με ρούχα), τα πανηγύρια. Κάποια στιγμή είδαμε ότι ξεκίνησαν να κυκλοφορούν υφασμάτινες μάσκες και τροποποιήσαμε την παραγωγή μας σε μία ημέρα. Ενας έμπειρος πατρονίστ έφτιαξε το πατρόν, δοκιμάσαμε 2-3 σχέδια και καταλήξαμε στο καλύτερο ποιοτικά».

Φασόν

Όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, η κυρίως παραγωγή δίνεται φασόν, δηλαδή σε άλλες βιοτεχνίες (κυρίως στο Αιγάλεω ή και σε άλλες περιοχές, με 2-5 γαζωτές / γαζώτριες) που ράβουν με βάση το πατρόν. «Εμείς κόβουμε με ένα μεγάλο ψαλίδι τα υφάσματα, μετά τα στρώνουμε σε ένα μεγάλο μηχάνημα που τα “σημαδεύει” και τα στέλνουμε φασόν. Σε μία ημέρα μάς τα παραδίδουν έτοιμα. Εμείς τα συσκευάζουμε και τα διαθέτουμε στην αγορά κυρίως χονδρική, αλλά και απευθείας μέσω πωλητών σε ορισμένους πελάτες».

Το «νομικό κενό»

«Βγήκε τις πρώτες ημέρες ο Τσιόδρας και συνέστησε σε όλους όταν βγαίνουν, αν δεν έχουν μάσκες μιας χρήσης, να βάζουν ένα μαντίλι. Ο αδελφός μου είναι φαρμακοποιός και μια μέρα κάποιος του πήρε υφασμάτινες μάσκες, μάλιστα όχι τόσο καλές. Ετσι σκέφτηκα να ράψω. Εβαλα βαμβακερό 100%, από αυτό που φτιάχνουμε φανέλες, εξαιρετικής ποιότητας και διπλό στρώμα. Ολοι τώρα χρησιμοποιούν όποια πρώτη ύλη τούς περισσεύει, έχω δει μάσκες από επένδυση για σουτιέν», λέει ο Δ.Ν. Ζήτησε να μιλήσει ανώνυμα γιατί φοβάται το «νομικό κενό» στο οποίο λειτουργεί όλο αυτό.

«Οι μάσκες αυτές είναι προφανές ότι δεν έχουν φαρμακευτική, αλλά προστατευτική χρήση, δεν είναι για νοσοκομείο. Ομως, είναι ένα νέο προϊόν και δεν έχουμε πάρει ακόμη άδεια από το βιοτεχνικό επιμελητήριο. Βέβαια κόβουμε τιμολόγια κανονικά, τίποτα δεν γίνεται παράνομα. Απλά αισθάνομαι μια ανασφάλεια, είναι και οι φαρμακευτικές εταιρείες που μας πολεμούν, μην χάσουν “κομμάτι της πίτας” από τις μάσκες μιας χρήσης τώρα που αυτές ξαναέρχονται στα φαρμακεία. Τις δικές μας μάσκες όμως τις αγοράζεις μία φορά, τις πλένεις και τις έχεις για καιρό».

Ο Κ.Ν. είναι και αυτός δεύτερη γενιά στην οικογενειακή βιοτεχνία εσωρούχων, που ιδρύθηκε το 1969. «Ξέρω να κόβω, να ράβω, να σχεδιάζω τα πάντα. Ετοιμάζουμε σχέδια και τα δίνουμε φασόν, όλοι έτσι δουλεύουν, λίγες είναι οι βιοτεχνίες με 20 άτομα προσωπικό. Είμαι ταυτόχρονα και πωλητής, μόνος μου. Ενα… one man show. Πάντως, στη ραφή η μάσκα είναι πολύ πιο εύκολη από το εσώρουχο, γίνεται με δύο μηχανές ταυτόχρονα, ενώ το εσώρουχο μπορεί να θέλει και τέσσερις, γιατί συρράπτεις ταυτόχρονα διαφορετικά κομμάτια».

Εξέλιξη

Μέσα σε ένα μήνα η υφασμάτινη μάσκα εξελίχθηκε πολύ γρήγορα. «Στην αρχή βγάζαμε μόνο λευκές. Τώρα μπορούμε να κατασκευάσουμε έως και 10 χρώματα ή εμπριμέ. Σε λίγο θα καλοκαιριάσει, ο κόσμος θα θέλει να φοράει χρώματα», λέει ο κ. Γράφας. «Θα βγουν και σχέδια, με χαμόγελα, με χείλη, με καρτούν. Κατά τη γνώμη μου, η μάσκα θα υπάρχει για αρκετό καιρό, όχι μόνο για τον κορωνοϊό, αλλά και για τις ιώσεις. Τις συνήθισε ο κόσμος. Απλά δεν θα θέλει “νοσοκομειακές”, αλλά ωραία σχέδια και χρώματα».

Κατά τη γνώμη των βιοτεχνών, η περίοδος του κορωνοϊού έφερε στο προσκήνιο την ανάγκη διατήρησης της εγχώριας παραγωγής σε ορισμένα βασικά είδη. «Ηρθε ο ιός από την Κίνα και εξαρτιόμασταν όλοι από την Κίνα για να σωθούμε, να αγοράσουμε τα απαραίτητα. Δεν είναι παράλογο;» λέει ο κ. Γράφας.

«Τις ημέρες αυτές καταλάβαμε πόσο λίγα κατασκευάζουμε στη χώρα μας. Ισως λοιπόν θα πρέπει η πολιτεία να επιλέξει κάποια βασικά είδη και να ενθαρρύνει την παραγωγή τους εδώ, να έχουμε μεγαλύτερη αυτάρκεια».

kathimerini.gr