Γράφει ο Θανάσης Μπίντας
Τι θα ωφελούσε ένας ακόμα λόγο παραινετικός τώρα που αλαφιασμένοι βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου και το μέλλον μας διαγράφεται απόκρημνο ;
Τώρα το αύριο αθεράπευτα μελαγχολικό θα μας παραδώσει ως θνητούς στη μοίρα μας.
Αναρωτιέμαι αν αυτή η κατάσταση φόβου που μας διακατέχει θα ενισχύσει την ενοχή μας για ότι πράξαμε σωστά μέχρι τώρα ή θα αυξήσει ακόμα περισσότερο το ατομικό και συλλογικό εγωισμό μας ώστε να συνεχίσουμε τη θλιβερή, τη μίζερη και τραγική ζωή μας.
Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας συλλογικής μοναξιάς ως παιδιά της Ανάγκης και αισθανόμαστε μια στιφή γεύση στο στόμα μας. «Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατο» Το αρχαίο λεχθέν σε πλήρη εφαρμογή.
Και όμως υπάρχει η εναλλακτική λύση. Υπάρχει ο αστάθμητος παράγοντας. Αυτός που πάντα μας βγάζει από τα αδιέξοδα. Είμαστε προορισμένοι για να ζήσουμε και θα ΖΗΣΟΥΜΕ.
Η ύπαρξή μας πάνω στη γη υπηρετεί το θείο σχέδιο. Αρκεί μονάχα να ανασυγκροτήσουμε τις αμυντικές δυνάμεις της συνείδησης. Θα χρειαστεί πρώτα να κατανοήσουμε πως όλοι ανεξαιρέτως μοιραζόμαστε ισόποσα το σκληρό πεπρωμένο. Τώρα ήρθε η ώρα να επιστρατεύσουμε την συνειδητή ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, μια αισιοδοξία που να είναι μεταδοτική ως ένας θετικός και φιλάνθρωπος κοροναϊός.
Να βγάλουμε ένα εξωστρεφές ανώτερο ΕΓΩ που θα μεταμορφώσει τη φύση μας ώστε να αποβάλουμε την αγελαία, ζωώδη συμπεριφορά, να αφυπνιστούμε από το λήθαργο της επικούρειας αντίληψης – φάε, πίνε και ευφραίνου – να αυτοσυγκροτηθούμε και να ομονοήσουμε τις επιλογές μας.
Να περιορίσουμε τις ενστικτώδεις ροπές μας, της ηδονοφόρες δράσεις μας, να κάνουμε αξιακές επιλογές. Κοντολογίς να υιοθετήσουμε ξανά τη χυμώδη εκφραστικότητά μας.
ΟΧΙ. Δεν βρισκόμαστε στην έσχατη βαθμίδα παρακμής. Η κατάρα της πανδημίας είναι μια καλή ευκαιρία να αξιοποιήσουμε το άρρητο θαύμα της ζωής που μας χάρισε η Πλάση.
Εμπρός άνθρωπε. Μπορείς !!!
