Ισως ακούγεται κλισέ και συνηθισμένο, όμως ο Μπεν Φόρστερ, ο Βρετανός ηθοποιός και τραγουδιστής που εδώ και λίγες εβδομάδες βρίσκεται στην Αθήνα πρωταγωνιστώντας στο μιούζικαλ «Το φάντασμα της όπερας», ένιωσε την επιθυμία να γίνει περφόρμερ όταν ακόμα πήγαινε σχολείο. «Μου άρεσε από τότε να με χειροκροτούν, όπως και εξακολουθεί να μου αρέσει», λέει στην «Κ» ανατρέχοντας σε μια περίοδο που τα ακούσματα της οικογένειάς του –η σόουλ και οι μουσικοθεατρικές παραστάσεις του Γουέστ Εντ, της θεατρικής καρδιάς του Λονδίνου– τον διαμόρφωναν φανερά ή υπογείως.
Μία ακόμα στερεότυπη ανάγνωση της καριέρας του θα υπογράμμιζε ότι με τόσο πρώιμη αγάπη για το θέαμα, η συμμετοχή και η νίκη του στο βρετανικό τάλεντ σόου Superstar (μια τηλεοπτική παραγωγή που αναζητεί τον επόμενο πρωταγωνιστή του μιούζικαλ «Jesus Christ Superstar») ήταν μάλλον αναπόφευκτη. Ο ίδιος προσθέτει και κάτι ακόμα: «Ηταν και μια απίστευτη ευκαιρία. Ενα μεγάλο κομμάτι της βιομηχανίας του θεάματος έχει να κάνει με το ποιον γνωρίζεις. Και τα τάλεντ σόου δίνουν σε όλους την ευκαιρία να ανακαλυφθούν».
Η συμμετοχή του και στο «Φάντασμα της όπερας» και στο «Jesus Christ Superstar», έργα και τα δύο του Αντριου Λόιντ Γουέμπερ, δεν οφείλεται μόνο στη δημοφιλία τους. Σύμφωνοι, ειδικά «Το φάντασμα της όπερας», το μακροβιότερο έργο στην ιστορία του Μπρόντγουεϊ, με τα εκατοντάδες εκατομμύρια θεατών σε όλο τον κόσμο, μοιάζει σαν το άγιο δισκοπότηρο κάθε ηθοποιού του μουσικού θεάτρου. Ο Φόρστερ όμως πιστεύει ότι ο δημιουργός του, υπεύθυνος για μιούζικαλ κοσμαγάπητα όσο η «Εβίτα» και το «Cats», είναι μια ιδιοφυΐα, ένας ζωντανός θρύλος: «ένας δημιουργός που θα τον μνημονεύουν για αιώνες».
Ο Βρετανός ηθοποιός και τραγουδιστής Μπεν Φόρστερ.
Ισως αυτό είναι το αντιστάθμισμα για την ένταση που παραδέχεται ότι βιώνει ως πρωταγωνιστής ενός τέτοιου έργου: «“Το φάντασμα της όπερας” είναι τόσο διαδεδομένο, που όταν ο κόσμος έρχεται να το δει, έχει ήδη καταλήξει σε κάποιον αγαπημένο ηθοποιό ή τραγουδιστή από το παρελθόν. Το να ανταποκριθείς σε τέτοιες προσδοκίες είναι πολύ πιεστικό», λέει ο Φόρστερ. Εκτός κι αν έχει έναν ακόμα λόγο για να υποδυθεί τον ρόλο ενός παραμορφωμένου μουσικού που ζει στα υπόγεια της όπερας του Παρισιού κι ερωτεύεται μέχρι θανάτου την όμορφη σοπράνο Κριστίν Νταέ: «Νομίζω ότι το “Φάντασμα” είναι ένας άνθρωπος εγκαταλελειμμένος, σαν ένα παιδί που έμεινε μοναχό του. Ναι, είναι τρομακτικός, τρελός, ένας δολοφόνος, αλλά στο τέλος το κοινό τον αγαπά. Ολοι έχουμε νιώσει μόνοι, διαφορετικοί και αποκομμένοι από την κοινωνία. Ολοι, ανάμεσά τους κι εγώ, νιώθουμε ευάλωτοι σε αυτό το ζήτημα».
Οχι ότι στο βιογραφικό του Μπεν Φόρστερ δεν θα βρει κανείς πολλούς ακόμα πρωταγωνιστικούς ρόλους: ο Μπραντ Μέιτζορς από το «The Rocky Horror Show» ή ο Μπάντι από το «Elf: The Musical», είναι μερικοί από αυτούς. Είκοσι χρόνια έχει εργαστεί ο άνθρωπός μας στο Γουέστ Εντ, κάτι που του δίνει το δικαίωμα τόσο για λίγη κριτική, όσο και για πολλή ελπίδα. «Είναι αλήθεια ότι πλέον, πολλά μιούζικαλ βασίζονται σε γνωστές ταινίες ή λειτουργούν σαν τζουκμπόξ», εξηγεί. «Την ίδια στιγμή όμως βγαίνουν εκπληκτικές νέες δουλειές, που σε γεμίζουν ενθουσιασμό όταν τις παρακολουθείς. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή, οι νέοι συνθέτες παράγουν πολύ και φρέσκο υλικό, που θα δημιουργήσει ένα νέο είδος θεάτρου. Το μέλλον έχει πολλά να μας προσφέρει».
«The Phantom of the Opera», μέχρι τις 29 Μαρτίου.
Πηγή: kathimerini.gr
