Επέζησε από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί και σήμερα, 27 Ιανουαρίου, ανήμερα της Διεθνούς Ημέρας για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος, η Μαρίγια Φρλαν (Marija Frlan) γιορτάζει τα εκατοστά γενέθλιά της, κουβαλώντας στην ψυχή και το σώμα της τα σημάδια από τις φρικαλεότητες που βίωσε όχι μόνο η ίδια, αλλά και εκατομμύρια ακόμα Εβραίοι, θύματα του Ολοκαυτώματος.
Το Ράβενσμπρικ ήταν το στρατόπεδο συγκέντρωσης (κοντά στην κωμόπολη Φύρστενμπεργκ, 55 μίλια βόρεια του Βερολίνου) όπου κατέληξε η κ. Φρλαν και πέρασε κρατούμενη 13 μήνες, αφού πρώτατην είχε ανακρίνει η Γκεστάπο, την άνοιξη του 1943.
Το Ράβενσμπρικ ήταν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης για τις γυναίκες μεταξύ 1939 και 1945. Σε αυτό ήταν φυλακισμένες περίπου 120.000 γυναίκες και παιδιά.
«Ημασταν καταδικασμένοι»
Έχοντας συνηθίσει στη σκληρή δουλειά από νεαρή ηλικία και τις κακουχίες, αλλά έχοντας πίστη, η κ. Φρλαν δεν παραιτήθηκε ποτέ από την ελπίδα για τη ζωή και άντεξε σε όλες τις κακουχίες. Ομως, η σκιά του θανάτου που είχε εγκατασταθεί πάνω από το στρατόπεδο, της άφηνε πικρή γεύση, όχι μόνο σε σχέση με το τι θα ξημέρωνε για την ίδια, αλλά και για τους χιλιάδες άλλους φυλακισμένους στο στρατόπεδο.
«Ήμασταν καταδικασμένοι» τόνισε σε συνέντευξή της στο ειδησεογραφικό πρακτορείο STA. Ομως, όπως πρόσθεσε, η δύναμη της θέλησης, την οδηγούσε ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές, να ανακαλέσει στη μνήμη της φωτεινές «σελίδες» του παρελθόντος.
Η Μαρίγια Φρλαν πέρασε 13 μήνες στο στρατόπεδο και απελευθερώθηκε στις 27 Απριλίου 1945. Ο φόβος όμως που είχε «φωλιάσει» στην ψυχή της, τη συνόδευε σε όλο το ταξίδι της επιστροφής και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ήταν καλός «σύμβουλος», αφού την ανάγκαζε να εξετάζει με πολλή προσοχή ό,τι άκουγε, ό,τι έβλεπε, ό,τι της έλεγαν.
Η Μαρίγια, μαζί με μία ομάδα τριάντα ατόμων, χρειάστηκε περίπου ένα μήνα για να επιστρέψει στο σπίτι της, στη Σκόφια Λόκα – ένα ερημωμένο σπίτι, που έμοιαζε σαν να είχε «ξεπηδήσει» από σελίδες αστυνομικού μυθιστορήματος.
Το σπίτι της, αυτό που άλλοτε έσφυζε από ζωή και ήταν η στέγη για την ίδια και τον σύζυγό της, στεκόταν μπροστά της σαν ψέμα… «Επέστρεψα στο σπίτι, ένα άδειο, ερημωμένο σπίτι. Ημουν ολομόναχη. Ο σύζυγός μου είχε σκοτωθεί από τους Ναζί. Δεν είχα τίποτα» σημείωσε.
Η δύναμη της ψυχής της όμως, ήταν αυτή που την κράτησε στη ζωή και της έδωσε κουράγιο για να συνεχίσει την δική της πορεία, να προχωρήσει μπροστά. Σιγά σιγά η Μαρίγια έπιασε δουλειά και αργότερα δημιούργησε πάλι οικογένεια.
«Υπήρχε περισσότερο κακό παρά καλό, αλλά η ζωή συνεχίστηκε και συνεχίζεται» δήλωσε η κ. Φρλαν.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
Πηγή: kathimerini.gr
