Σιδηροδρομικοί, εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αστυνομικοί και πυροσβέστες, εκπαιδευτικοί κ.ά. βγήκαν στους δρόμους.
«Μόνο η Medef (Eνωση Γαλλικών Βιομηχανιών) δεν θα συμμετάσχει στην απεργία της Τρίτης 17 Δεκεμβρίου», είπε γελώντας κάτω από τα ευμεγέθη μουστάκια του ο επικεφαλής του προσκείμενου στο Κομμουνιστικό Κόμμα συνδικάτου της CGT, Φιλίπ Μαρτινέζ, αφού πληροφορήθηκε την απόφαση των λεγόμενων «ρεφορμιστικών» συνδικάτων CFDT και UNSA να κατέβουν στην απεργία κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού, που συνεχίζεται για δέκα και πλέον ημέρες.
«Ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ κατάφερε τουλάχιστον να ενώσει το κατακερματισμένο συνδικαλιστικό κίνημα», έλεγαν οι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης, υπενθυμίζοντας ότι η προσκείμενη στο Σοσιαλιστικό Κόμμα οργάνωση CFDT και το συντηρητικό σωματείο των εκπαιδευτικών UNSA ουδέποτε συμπορεύθηκαν στο πλευρό των θεωρούμενων ως μαχητικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, όπως είναι οι CGT και FO. Η αδυναμία της κυβέρνησης να κατευνάσει την οργή του συνδικαλιστικού κινήματος και η απρόσμενα μαζική κινητοποίηση της περασμένης εβδομάδας, με τον αριθμό των διαδηλωτών σε όλη τη Γαλλία να ξεπερνά εκείνον των κινητοποιήσεων του 1995, αφήνει ελάχιστα περιθώρια στην κυβέρνηση Μακρόν και απειλεί τη φιλόδοξη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού. «Η κυβέρνηση παραβίασε την κόκκινη γραμμή», είπε την Τετάρτη το βράδυ ο γενικός γραμματέας της CFDT, Λοράν Μπερζέ, εκφράζοντας τη ριζική διαφωνία του με τη χρονική επέκταση της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 64 έτη, από 62 που είναι σήμερα.
Σε μια περίοδο οξείας κοινωνικής έντασης στον απόηχο των κινητοποιήσεων των «Κίτρινων Γιλέκων», το συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο οδήγησε τους σιδηροδρομικούς, τους εργαζομένους των μέσων μαζικής μεταφοράς, τους αστυνομικούς και πυροσβέστες και τους εκπαιδευτικούς, μεταξύ άλλων επαγγελματικών κατηγοριών, στους δρόμους των γαλλικών πόλεων, παρά την πρωτοφανούς κλίμακας καταστολή.
Σε κάποιες –ελάχιστες– υποχωρήσεις προέβη ήδη η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Φιλίπ, αφήνοντας την Πέμπτη ανοικτή την προοπτική διατήρησης ορισμένων προνομίων επαγγελματικών ομάδων, όπως οι αστυνομικοί και οι πυροσβέστες. Τα «ειδικά προνόμια», τα οποία η κυβέρνηση καταδικάζει ως «αναχρονιστικά υπολείμματα» με ρίζες στις αρχές του 20ού αιώνα, εφαρμόστηκαν στην πραγματικότητα για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι σιδηροδρομικοί, για παράδειγμα, ανταμείφθηκαν για τη μεγάλη συμμετοχή τους στην αντίσταση κατά των ναζί. Η αστυνομία, από τη μεριά της, εξασφάλισε ειδικό μισθολογικό καθεστώς και πλουσιοπάροχες έκτακτες αμοιβές χάρη στην αφοσίωσή της στις κυβερνήσεις των Σοσιαλιστών και αργότερα του στρατηγού Ντε Γκωλ κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Αλγερία μεταξύ 1954 και 1962. Η προσήλωση της αστυνομίας και της χωροφυλακής στη δημοκρατική νομιμότητα και η άρνησή της να προσχωρήσει στο πλευρό των σκληροπυρηνικών οπαδών της «Γαλλικής Αλγερίας», εξασφάλισαν την επιβίωση της νεογέννητης 5ης Δημοκρατίας το 1958.
Πηγή: kathimerini.gr
