του Γ. Αγγέλη
Στην συνάντηση του Συμβουλίου της ΕΚΤ αυτή την εβδομάδα, δεν αναμένονται κάποια σημαντικά “νέα” για τις …αλλαγές στις οποίες η νέα επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχει πρόσφατα αναφερθεί.
Παρ’ όλα αυτά στο “περιβάλλον” την Κριστίν Λαγκάρντ, κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι πρώτες… νύξεις για τις αλλαγές στον προσανατολισμό της πολιτικής που θα ακολουθήσει, αναμένεται να κατατεθούν στο πλαίσιο του προβληματισμού που ήδη έχει αρχίσει να αναπτύσσεται.
Και το κεντρικό ζήτημα είναι ένα, το ευρώ και ο ρόλος του από τούδε και στο εξής.
Μέχρι πρόσφατα η “γραμμή” της ΕΚΤ είναι μία – και τυπικά δεν πρόκειται να αλλάξει όσον αφορά στον καταστατικό της χάρτη – και αφορά στην διαφύλαξη της σταθερότητας των τιμών.
Όμως η μεγάλη “στιγμή” της ΕΚΤ μέχρι σήμερα και ειδικά μετά το ξέσπασμα της κρίσης το 2008, δεν ήταν άλλη από εκείνη του 2012 όταν ο Μάριο Ντράγκι δήλωσε προς κάθε κατεύθυνση ότι θα κάνει “What ever it takes” για το ευρώ και την σταθερότητα του νομίσματος στο οποίο έχει εκδοθεί το “χρέος” της Ευρωζώνης τόσο το δημόσιο όσο και το ιδιωτικό.
Έκτοτε η ΕΚΤ δεν κάνει άλλο από το να …υπηρετεί την διακήρυξη του Μάριο Ντράγκι αυξομειώνοντας τις παρεμβάσεις της προκειμένου να κρατήσει στα πόδια του το ευρωσύστημα.
Η τελευταία απόφαση της ΕΚΤ στις 12 Σεπτέμβρη υπό την πίεση Ντράγκι, που βρίσκεται ήδη σε ενέργεια και της οποίας ισχυρός υποστηρικτής είναι η Κριστίν Λαγκάρντ κρατάει “όρθιο” το ευρωσύστημα διαμορφώνοντας ένα περιβάλλον σταθερότητας για τις τράπεζες και τις τιμές.
Το ερώτημα βέβαια που έχει αναδυθεί είναι για πόσο ακόμα μπορεί να συμβαίνει αυτό.
Η επικεφαλής της ΕΚΤ έχει ήδη στείλει τα μηνύματά της στις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης και κυρίως στο Βερολίνο, ότι η ΕΚΤ δεν μπορεί από μόνη της χωρίς τις δημοσιονομικές παρεμβάσεις των πλεονασματικών οικονομιών να προσπαθήσει να επαναφέρει σε ομαλή πορεία την νομισματική πολιτική της.
Στο επικείμενο ΔΣ αναμένεται ότι η Λαγκάρντ θα επαναλάβει την παρότρυνσή της. Και όχι μόνο. Το μείζον ζήτημα για την Ευρωζώνη είναι να αποφύγει την οικονομική επιβράδυνση.
Και αυτό γιατί μία παρατεταμένη επιβράδυνση θα οδηγούσε σε πυροδότηση του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου χρέους. Και απέναντι σε αυτό η ΕΚΤ από μόνη της δεν θα μπορούσε να επαναλάβει τον “άθλο” του 2012.
Η “λύση” βρίσκεται υπό τις παρούσες συνθήκες σε μία περισσότερο ενεργή “διαχείριση” της ισοτιμίας του ευρώ, δεδομένου ότι ο Αμερικανός πρόεδρος έχει ανοίξει ένα απειλητικό διάλογο με την Ευρωζώνη στο θέμα αυτό.
Όμως αυτό είναι κάτι που κανένας κεντρικός τραπεζίτης δεν θα εκφρασθεί δημόσια…
Είναι όμως το μοναδικό “εργαλείο” στο οποίο η Λαγκάρντ μπορεί να βασισθεί αν χρειασθεί να μιλήσει και πάλι όπως ο Μάριο Ντράγκι το 2012.
Όλοι το γνωρίζουν αλλά κανείς δεν μπορεί να μιλήσει γι’ αυτό.
Στην πραγματικότητα η παρότρυνση της Λαγκάρντ για αύξηση των δημόσιων επενδύσεων από τις πλεονασματικές οικονομίες της Ευρωζώνης έχει πίσω της όχι απλά το γεγονός ότι η ΕΚΤ έχει εξαντλήσει τα μέσα που είχε στην διάθεσή της (QE, ποσοτική χαλάρωση, TLTROs, κ.α.), αλλά και την ανάγκη να αποκτήσει νέα περιθώρια δράσης μέσω “αλλαγών” στους στόχους για τον πληθωρισμό, που θα της επιτρέψουν έτσι μία περισσότερο ενεργή έμμεση διαχείριση στις ισοτιμίες του ενιαίου νομίσματος…
Και σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται με έμμεσο τρόπο οι επικείμενες αλλαγές στον ρόλο του ESM, παρά τις ιταλικές αντιρρήσεις.
Λαγκάρντ και Ελλάδα
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, όπου η νομισματική πολιτική θα παραμένει “χαλαρή”, οι τράπεζες θα συνεχίσουν να ενισχύονται με την αναγκαία ρευστότητα και η οικονομία θα υποστηρίζεται από την “εσωτερική” ζήτηση, αλλά και την έμμεση διακριτική διαχείριση της ισοτιμίας – τουλάχιστον στον ορατό ορίζοντα – ευνοεί σε κάθε περίπτωση οικονομίες υψηλού χρέους στην Ευρωζώνη και ειδικά την Ελλάδα και την Ιταλία.
Τα μηδενικά έως και αρνητικά επιτόκια διαμορφώνουν ένα περιβάλλον που σταθεροποιεί την μεταβατική φάση διαχείρισης του χρέους και την αναδιάρθρωσή του μέσω των αγορών, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, εφ’ όσον εξασφαλιστεί ένα περιβάλλον σταθερής έστω και χαμηλής έντασης ανάπτυξης…
Με δεδομένο ότι το 2020 – 21 είναι η κρίσιμη διετία στην οποία θα βγουν στις αγορές οι τιτλοποιήσεις μέσω του “Ηρακλή”, ενώ παράλληλα θα συνεχίζεται η αναδιάρθρωση μέσω των αγορών – και με μηδενικό κόστος – μέρους του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού χρέους (με εταιρικά ομόλογα), είναι σαφές ότι οι αλλαγές που έχει στο… πίσω μέρος του μυαλού της η Λαγκάρντ αποτελούν ένα μάλλον εξαιρετικά ευνοϊκό περιβάλλον για την Ελλάδα και την Ιταλία.
Πηγή: capital.gr
