H είσοδος στον οικισμό, με τα τείχη που διατηρούνται ακόμα.
Είναι ελάχιστα τα αρχαία μνημεία και οι τοποθεσίες στην Ελλάδα που αγκαλιάζονται ακόμα από παρθένα φύση. Τις περισσότερες φορές, η σύγχρονη δόμηση κάνει το βλέμμα να σκαλώνει στην ασχήμια, ακυρώνοντας μέσα σε δευτερόλεπτα τον νοερό πλου στο παρελθόν. Ο Ραμνούντας, στον Μαραθώνα, ήταν ο πιο απομακρυσμένος δήμος της αρχαίας Αθήνας. Βρισκόταν σε στρατηγικό σημείο, για να φυλάει τους θαλάσσιους δρόμους προς την Εύβοια και το Αιγαίο. Ακόμα παραμένει μακριά από το κλεινόν άστυ και ίσως αυτή ήταν η καλή μοίρα που τον προστάτευσε από τις παρεμβάσεις των Νεοελλήνων. Τον κοιτάς από μακριά και απολαμβάνεις το αδιατάρακτο τοπίο του.
Είχα να τον επισκεφθώ από τα φοιτητικά μου χρόνια και πραγματικά εντυπωσιάστηκα όταν τον ξαναείδα, πριν από μερικές ημέρες, να λάμπει κάτω από το φως του φθινοπωρινού ήλιου, μέσα στα δένδρα, με φόντο τη θάλασσα. Το ιερό, το φρούριο και τα σπαράγματα του οικισμού διατηρούνται σε καλή κατάσταση και η περιήγηση έχει κάτι μυσταγωγικό. Οφείλω να πω, βεβαίως, ότι είχα και την τύχη να τον χαίρομαι μόνη μου, καθώς μια παρέα προηγούμενων επισκεπτών μόλις είχε αποχωρήσει.
Στο βάθος, σε απόσταση βολής, βρίσκεται η Εύβοια.
Ο δήμος πήρε το όνομά του από το φυτό ράμνος και έγινε γνωστός για τη λατρεία της θεάς Νεμέσεως, της θείας δίκης, που φρόντιζε να κρατά τις ισορροπίες στις σχέσεις των ανθρώπων και να τιμωρεί όσους διέπρατταν ύβριν, δηλαδή ξεπερνούσαν το μέτρο. Το ιερό της Νεμέσεως οικοδομήθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. και στον σηκό του υπήρχε το άγαλμα της θεάς, που είχε φιλοτεχνήσει ο Φειδίας. Καταστράφηκε αρκετούς αιώνες αργότερα, από τους Χριστιανούς. Ακόμα και με τη σημερινή μορφή της πόλης, πάντως, μπορεί κανείς να καταλάβει τη δομή του οικισμού με τα σπίτια, τα εργαστήρια, την κεντρική οδό και τα τείχη. Από τη φθορά του χρόνου και την καταστροφική μανία των ανθρώπων έχει γλιτώσει και μια στήλη με τις άκρες των μαλλιών κάποιας μορφής ακόμα σμιλεμένες στο μάρμαρο.
Ο Ραμνούντας είναι μία από τις πιο ευχάριστες κοντινές βόλτες που μπορούν να κάνουν οι Αθηναίοι, με την προϋπόθεση ότι θα είναι ανοικτός ολόκληρος ο χώρος. Πολύ συχνά, τους χειμερινούς μήνες, ελλείψει προσωπικού, οι επισκέπτες μπορούν να περπατήσουν μέχρι το ιερό της Νεμέσεως, που απέχει ελάχιστα από την είσοδο, χωρίς να έχουν δυνατότητα πρόσβασης στο φρούριο, το οποίο απέχει αρκετά. Καλό θα ήταν, προτού πάει κανείς, να τηλεφωνήσει στους φύλακες ώστε να ενημερωθεί. Σπάνια έχω ακούσει στην άλλη άκρη της γραμμής τόσο ευγενικούς υπαλλήλους, δίνουν μάλιστα και σαφέστατες οδηγίες για το πώς θα φθάσετε μέχρι εκεί.
Πηγή: kathimerini.gr
