Ο κ. Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης είναι στέλεχος επιχειρήσεων και υπήρξε υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Δηλώνει ότι έχει το «βίτσιο να παρατηρεί τις “αγωνιστικές κινητοποιήσεις”». Ετσι προχθές κάθισε και μέτρησε πόσοι συμμετείχαν στην πορεία των εργαζομένων που διοργάνωσαν στην Αθήνα οι ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. «Εγινε νέο ρεκόρ προσέλευσης», γράφει. «Η πορεία είχε 2.588 άτομα. Ισως γιατί έσπευσε και η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ να στηρίξει. Ισως γιατί είχε καλό καιρό. Βέβαια, ήταν και ένα γκρουπ με Κινέζους τουρίστες που ακολουθούσαν την πορεία και έπαιρναν φωτογραφίες. Μπορεί να μέτρησα και κανέναν από αυτούς…» (Facebook 2.10.2019).
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, οι απασχολούμενοι στην περιφέρεια πρωτευούσης το β΄ τρίμηνο του 2019 είναι 1.194.000 και οι άνεργοι 279.000. Αυτό σημαίνει ότι κινητοποιήθηκε αγωνιστικώς το 0,002% όσων εργάζονται στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής. Τέτοια αντιπροσωπευτικότητα δεν είχαν ούτε οι γενικές συνελεύσεις των συνδικάτων, όπου κατά έναν περίεργο και παράλογο νεοελληνικό τρόπο για να υπάρξει απαρτία πρέπει να συμμετέχει το 20% των εργαζομένων και κατ’ ακολουθία, για να προκηρυχθεί απεργία όλων των εργαζομένων, απαιτείτο η θετική ψήφος του 10% συν μία ψήφο.
Η συμμετοχή του 0,002% στην πορεία δικαιώνει την απόφανση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη ότι «απεργούν λίγοι και ταλαιπωρούνται πολλοί». Το ότι «απεργούν οι λίγοι» το υποψιαζόμαστε βασίμως, αλλά δεν μπορούμε να το μάθουμε. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις καλύπτουν με αδιαφάνεια ό,τι αφορά τις απεργίες τους. Υστερα από κάθε κινητοποίηση μιλούν για «μεγαλειώδεις» απεργίες, πολυπληθείς πορείες κ.λπ. Αλλά ποτέ δεν ορίζουν ποσοτικώς τα επίθετα. Και τα 2.588 άτομα μπορούν να είναι μια «μεγαλειώδης πορεία», ειδικώς αν κινούνται «αραία, αραία, να φαινόμαστε καμιά σαρανταρέα», επεκτείνοντας έτσι τον χρόνο ταλαιπωρίας των υπόλοιπων 2.676.000 κατοίκων της περιφέρειας πρωτευούσης· σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο πληθυσμός της ευρύτερης περιφέρειας είναι 2.679.000.
Το 1976, ο Ιταλός καθηγητής οικονομικής ιστορίας Carlo M. Cipolla διατύπωσε τον εξής ορισμό: «Ηλίθιος ονομάζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημίες σε ένα άλλο άτομο ή σε μια ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανά να υφίσταται και ζημίες» («Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας», εκδ. Κέδρος, 2012). Τι μπορεί, λοιπόν, να πει κάποιος για ένα συνδικαλιστικό κίνημα που ταλαιπωρεί εκατομμύρια ανθρώπους με δύο απανωτές πανελλαδικές απεργίες, και από τις οποίες όχι μόνο δεν έχει κέρδος, αλλά ζημιώνεται αφού συμμετέχουν όλο και λιγότεροι;
Επιπλέον, τι μπορεί να πει κάποιος για τα κόμματα που στηρίζουν κινητοποιήσεις οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών, εντός των οποίων είναι και οι ψηφοφόροι τους;
Το χειρότερο, όμως, είναι ο πληθωρισμός των απεργιών· γίνονται σαν το πληθωριστικό νόμισμα. Ακυρώνει την αξία τους, ακυρώνει εντέλει τον λόγο ύπαρξής των. Μια κινητοποίηση έχει νόημα όταν κινητοποιεί μεγάλη μερίδα εργαζομένων και δημιουργεί κλίμα συμπαράστασης των υπόλοιπων ομάδων του πληθυσμού. Απεργίες που γίνονται από λίγους και ταλαιπωρούν πολλούς υπονομεύουν τον συνδικαλισμό, αλλά συκοφαντούν και τις μελλοντικές κινητοποιήσεις, για αιτήματα που θα αγγίζουν τους εργαζομένους και θα έχουν το σύνθημα «συμπαράσταση, λαέ…».
Πηγή: kathimerini.gr
