του καθηγητή Αθανάσιου Μπίντα
«Το σύμφυτον νόσημα ταίς δυναστείαις ή πλεονεξία»
Αγαπητοί νεοεκλεγέντες βουλευτές, δήμαρχοι και οι άλλοι ….
Ο Πλούταρχος μας διδάσκει πως ένας συμπαντικός «Κοινός Νόμος», ρυθμίζει τη ζωή των θεών και των ανθρώπων. Αυτός ο «Κοινός Νόμος» υπάρχει πέρα από τα πεπερασμένα όρια των κρατών, των πόλεων ή των δήμων, ακόμα και πέρα από το «Δίκαιο» που ορίζουν οι άνθρωποι για να νέμονται (να μοιρά-ζουν) τα αγαθά της μάνας Γής. Αυτός ο «Κοινός Νόμος» είναι ο Ορθός Λόγος.
Νεοεκλεγέντες άρχοντες …
Αυτός ο «Κοινός Νόμος» πρέπει να φωλιάζει στην ψυχή σας και να κυβερνά την κρίση σας όταν αποφασίζετε για το μέλλον του τόπου και των πολιτών.
ΜΟΝΟ ο «Κοινός Νόμος» είναι αντικειμενικός, αδέκαστος, σταλθείς θεόθεν και μάλιστα απόλυτα συνυφασμένος με το Σύμπαν.
Διαφορετικά θα πάψετε να είστε ΔΗΜΑΡΧΟΙ (Δήμος + άρχω), τα έργα και οι δράσεις σας θα είναι μηχανιστική διαχείριση της καθημερινότητας και δεν θα εκφράζουν την όντως ουσία της ζωής.
Θα μεταβληθείτε σε ΔΗΜΟΥΧΟΥΣ (Δημούχος = ο έχων τον Δήμο). Ο Δήμαρχος άρχει στον Δήμο (δήμος = λαός). Ο Δημούχος έχει απλά μια καρέκλα. Και να θυμήσω εδώ την περίφημη στιχομυθία του βασιλιά Κρέοντα με τον γιό του Αίμονα:
Κρέων: ού τού κρατούντος ή πόλις νομίζεται; (η πόλη δεν ανήκει στον άρχοντα;)
Αίμων: καλώς έρήμης γ΄αν σύ γής άρχοις μόνος (ωραία θα κυβερνούσες μια έρημη πόλη)
Αγαπητοί νεοεκλεγέντες…
Επιθυμώ να σας υπενθυμίσω τον όρο «πολιτική» κατά τον Θουκιδίδη»
«Για να δικαιολογήσουν (οι πολιτικοί) τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και τη σημασία των λέξεων.
Η παράλογη τόλμη θεωρήθηκε ανδρεία.
Η προσωπική διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία.
Η σωφροσύνη θεωρήθηκε μάσκα της ανανδρείας.
Η παραφορά θεωρήθηκε ανδρική αρετή.
Η τάση για προσεκτική εξέταση ενός ζητήματος θεωρήθηκε πρόφαση για υπεκφυγή …
Τα κόμματα δεν σχηματίστηκαν για να επιδιώξουν την κοινή ωφέλεια με νόμιμα μέσα, αλλά για να ικανοποιήσουν την πλεονεξία τους παρανομώντας …»
Όλα αυτά που προανέφερα έγιναν προς το τέλος του 5ου αιώνα π.Χ. Λέτε, επαναλαμβάνοντας τα να αποδείξουμε μια φορά ακόμα πως είμαστε γνήσιοι απόγονοι εκείνων ;
Αθανάσιος Μπίντας
