Ο Οικουμενικός Πατριάρχης χειροθέτησε τον Χρ. Γιανναρά ως Αρχοντα Mεγάλο Ρήτορα

203

Αριστερά, ο Λ. Βίγκας, σημαντική προσωπικότητα του ελληνισμού.

Στη Μονή της Παναγίας της Μπαλουκλιώτισσας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος χειροθέτησε στο οφφίκιο του Αρχοντος Μεγάλου Ρήτορος τον διακεκριμένο ομότιμο καθηγητή πανεπιστημίου, συγγραφέα και αρθρογράφο της «Κ» Χρήστο Γιανναρά. Η τελετή έγινε στις 31 Αυγούστου, την παραμονή της ινδίκτου, σημαντικής ημέρας για την Ορθοδοξία ως έναρξη του εκκλησιαστικού έτους. Την παρακολούθησε πλήθος πιστών, με πολλούς ιεράρχες, άρχοντες οφφικιαλίους, ενώ το «παρών» έδωσε και ο γενικός πρόξενος της Ουκρανίας στην Πόλη, Ολεκσάντρ Γκαμάν.

Ο Χρήστος Γιανναράς έχει διδάξει Φιλοσοφία, Πολιτιστική Διπλωματία και Συγκριτική Οντολογία σε πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Ελλάδας. Σε μια εποχή αντιπνευματικότητας, έδωσε το δικό του στίγμα  αντίστασης. «Τιμώμεν, Εντιμολογιώτατε, την μεγάλην προσφοράν σας εις την θεολογίαν, την φιλοσοφίαν, την παιδείαν και τον πολιτισμόν. Θαυμάζομεν την πλουσιωτάτην συγγραφικήν παραγωγήν σας, η οποία περιλαμβάνει περί τας εξ δεκάδας σπουδαίων βιβλίων», υπογράμμισε ο Πατριάρχης. «Αναγνωρίζομεν την διαρκή και ευδόκιμον δημοσίαν μαρτυρίαν σας “περί της εν ημίν ελπίδος”, τον γλαφυρόν λόγον του χαρισματικού ομιλητού και συζητητού, ο οποίος ήγγιζε και εγγίζει τας χορδάς της ψυχής και της διανοίας αναριθμήτων ανθρώπων, ημετέρων και θύραθεν, νέων και εν ηλικία, απλών και εν εξουσίαις, συνέβαλεν εις την προβολήν των πνευματικών θησαυρών της Ορθοδόξου ημών παραδόσεως, εβοήθησε τους πιστούς εις την συνάντησίν των με τον σύγχρονον κόσμον, την κριτικήν αξιολόγησιν του πολιτισμού του και την εκτίμησιν των θετικών προοπτικών του. Το έργον σας αποτελεί πολύτιμον πνευματικήν παρακαταθήκην και διά τας επερχομένας γενεάς».

Στην αντιφώνησή του, ο νέος Αρχων υπογράμμισε: «Είμαι ευγνώμων για την τιμή, την αγάπη και την εμπιστοσύνη να με ονοματίζει σήμερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης άρχοντα, κατά τις παραδόσεις του Φαναρίου. Η ιδιαιτερότητα της ευγνωμοσύνης προκύπτει από την ιδιαιτερότητα της ιστορικής στιγμής. Ειδικά σήμερα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο αξιώνεται από τον Θεό να ζει το μεγαλείο της άκρας ταπείνωσης, λοιδορούμενο, θλιβόμενο, κακουχούμενο, όχι από εναντίους και αντιπάλους, αλλά από τα “κύκλω της τραπέζης του έκγονά του”. Ζούμε τη δοκιμασία, τα “έκγονα” της πρωτοκάθεδρης εκκλησιαστικής πατρότητας να διολισθαίνουν στην ευτέλεια των θρησκευτικών αποκυημάτων του εθνικισμού. Το Πατριαρχείο, για άλλη μία φορά, σηκώνει τον σταυρό προπηλακισμών και απειλών της επηρμένης οφρύος των αριθμητικά ισχυρών, βεβαιώνοντας την αρχοντιά του λειτουργήματός του».

Πηγή: kathimerini.gr