Τα τρία χρόνια που πέρασε στην Ελλάδα τον άφησαν κάθε άλλο παρά ασυγκίνητο: στις σελίδες του blog, ο Τουσάρ Σάρμα καταγράφει τις εντυπώσεις του από την Αθήνα –τα αξιοθέατα, τις ταβέρνες ώς και το γκράφιτι– και τα ελληνικά νησιά («ένας ακατανίκητος συνδυασμός ομορφιάς και γαλήνης»).
Ο Τουσάρ Σάρμα είναι ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες Ινδούς που σπουδάζουν κάθε χρόνο στο εξωτερικό. Ανήκει ωστόσο σε μία ολιγάριθμη μειονότητα όσον αφορά τη χώρα που επέλεξε: μεταξύ των 752.000 Ινδών φοιτητών σε ξένα πανεπιστήμια στην επίσημη βάση δεδομένων του υπουργείου Εξωτερικών της δεύτερης πολυπληθέστερης χώρας του πλανήτη, ήταν πέρυσι ένας από μόλις δέκα που φοιτούσαν στην Ελλάδα.
Ο Σάρμα ολοκλήρωσε το διδακτορικό του προ μηνών, πέρασε επιτυχώς τη σχετική εξέταση και τώρα αναμένει την αναγνώριση των προηγούμενων πτυχίων του από τον ΔΟΑΤΑΠ για να λάβει επισήμως τον τίτλο του διδάκτορα. «Υπάρχει κάτι το ανεξήγητο στη διαδικασία», λέει στην «Κ», σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε (έχει επιστρέψει εδώ και λίγες εβδομάδες στη χώρα του). Η αίτηση έγινε πριν από τα μέσα του 2016, αλλά φαίνεται ότι ο ΔΟΑΤΑΠ «δυσκολεύεται πολύ να καταλάβει πώς λειτουργεί το σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης στην Ινδία, όπου οι φοιτητές είναι μέλη κολεγίων, τα οποία με τη σειρά τους ανήκουν στο κεντρικό πανεπιστήμιο».
Τα τρία χρόνια που πέρασε στην Ελλάδα τον άφησαν κάθε άλλο παρά ασυγκίνητο: στις σελίδες του blog καταγράφει τις εντυπώσεις του από την Αθήνα –τα αξιοθέατα, τις ταβέρνες, ώς και το γκράφιτι–και τα ελληνικά νησιά («ένας ακατανίκητος συνδυασμός ομορφιάς και γαλήνης»). Οπως εκμυστηρεύεται στην «Κ», αγάπησε ιδιαίτερα την Κρήτη, ενώ «ξέρω πλέον το κέντρο της Αθήνας καλύτερα από αυτό της Μπανγκαλόρ. Εκανα τόσους φίλους εκεί… τα Σαββατόβραδα στην Πλάκα θα μου μείνουν αξέχαστα. Είμαι πραγματικά ευγνώμων για όσα μου έδωσε η Ελλάδα».
Εκτός από τους ύμνους για το ελληνικό καλοκαίρι και τη φιλοξενία, ωστόσο, δεν παραλείπει να αναφερθεί στις αρνητικές πτυχές. Στο λεωφορείο, σπανίως, υπήρχε μία απροθυμία των άλλων επιβατών να κάτσουν δίπλα του. Το μεγαλύτερο αγκάθι όμως ήταν η γραφειοκρατία. Οι καθηγητές και το τμήμα στο οποίο ανήκε στο ΟΠΑ ήταν «πολύ υποστηρικτικοί», λέει, αλλά «το πλαίσιο του ΕΛΚΕ ήταν ιδιαίτερα δυσκίνητο… ήταν πολύ δύσκολο να πληρωθώ». Στο blog του, στις 20 Οκτωβρίου του 2016, σε ανάρτηση με τίτλο «Πώς να αποκτήσετε άδεια διαμονής στην Ελλάδα», ο Ινδός μηχανικός λογισμικού παρατηρεί ευσχήμως: «Πρέπει να είναι εύκολο να ακολουθεί κανείς τους κανόνες και δύσκολο να τους παρακάμψει. Λοιπόν… δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό ισχύει εδώ στην Ελλάδα».
Ο Σάρμα εξιστορεί αναλυτικά τη μικρή του Οδύσσεια με την άδεια διαμονής –τις ασαφείς οδηγίες για την αίτηση στην ιστοσελίδα της Διεύθυνσης Αλλοδαπών του υπουργείου Εσωτερικών, τις ανακοινώσεις που ήταν αποκλειστικά στα ελληνικά, τα ατελείωτα τηλέφωνα για να κλείσει ραντεβού (πρέπει να είσαι ιδιαίτερα τυχερός ώστε να σου απαντήσει κάποιος και να μιλάει και αγγλικά, παρατηρεί) και το catch-22 σχετικά με την ασφάλιση (οι ανασφάλιστοι δεν μπορούν να λάβουν άδεια διαμονής, αλλά για να κάνεις αίτηση ασφάλισης χρειάζεσαι άδεια διαμονής). «Κι εγώ νόμιζα ότι οι κυκλικές εξαρτήσεις συμβαίνουν μόνο σε συστήματα λογισμικού», σημειώνει με χιούμορ αυθεντικού computer nerd. Με την έλευση της γυναίκας και του γιου του, ξεκίνησε νέος κύκλος ταλαιπωρίας. Χρειάστηκε σχεδόν έναν χρόνο για να εξασφαλίσει άδειες για τον ίδιο και την οικογένειά του. «Οσοι ήρθαν στην Ελλάδα από τη χώρα μου έπειτα από εμένα για να δουλέψουν ή ως φοιτητές προσέλαβαν δικηγόρους για να τα χειριστούν όλα αυτά», λέει.
Από το Ρατζαστάν στο ΟΠΑ
Ο Σάρμα σπούδασε επιστήμη και μηχανική ηλεκτρονικών υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Ρατζαστάν στην Τζαϊπούρ, αποφοιτώντας το 2004. Οπως αναφέρει στην «Κ», ήταν ταπεινών καταβολών και δυσκολεύθηκε να καλύψει το κόστος των διδάκτρων και της στέγασης στο πρώτο του πτυχίο. Το 2008 έλαβε το μεταπτυχιακό του στο ίδιο αντικείμενο από το φημισμένο Indian Institute of Technology στο Τσενάι. Από το 2008 έως το 2015 εργάστηκε στο τμήμα έρευνας και τεχνολογίας της Siemens στο Μπανγκαλόρ, τη μεγαλούπολη με πληθυσμό άνω των 10 εκατομμυρίων που είναι η τεχνολογική πρωτεύουσα της Ινδίας.
Ο Σάρμα ειδικεύεται στις «οσμές λογισμικού» – στην ανάλυση δηλαδή των χαρακτηριστικών του κώδικα ώστε να εξασφαλιστεί μακροπρόθεσμα η ποιότητα και η καλή λειτουργία του. Στην Ελλάδα βρέθηκε χάρη στο SENECA, ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης της έρευνας στο πεδίο των εφαρμογών λογισμικού στο υπολογιστικό νέφος (Software Engineering in Enterprise Cloud Applications). Το πρόγραμμα είχε λάβει χρηματοδότηση από το πρόγραμμα Horizon 2020 της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο πλαίσιο των δράσεων Μαρί Σκλοντόφσκα-Κιουρί. Μία από τις αιτήσεις που έγινε δεκτή στο πλαίσιο του SENECA ήταν αυτή του Business Analytics Lab του τμήματος Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του ΟΠΑ, με επιστημονικό διευθυντή τον καθηγητή Διομήδη Σπινέλλη.
Ο Σάρμα έλαβε την επιστολή με την οποία γινόταν δεκτός στο πρόγραμμα από τον καθηγητή Σπινέλλη τον Ιούλιο του 2015, κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος. «Ηταν κάτι που με προβλημάτισε», λέει. «Αν η Ελλάδα έφευγε από την Ε.Ε., θα ήταν τέτοια η αναταραχή που δεν νομίζω να μπορούσα να έλθω». Οταν λίγες μέρες αργότερα πέρασε ο κίνδυνος του Grexit, τότε μόνο αποφάσισε να στείλει απάντηση ότι θα έρθει.
Θα έμενε στην Ελλάδα να δουλέψει; «Θα μπορούσα, ναι». Πέρα όμως από το εμπόδιο της γλώσσας, αναφέρει ένα ακόμα αντικίνητρο: «Σε μία μικρή έρευνα που έκανα πριν φύγω κατάλαβα ότι για κάποιον με τα προσόντα μου, οι μισθοί είναι σχετικά χαμηλοί σε σύγκριση με ό,τι θα μπορούσα να εξασφαλίσω σε άλλες χώρες της Ευρώπης».
Πηγή: kathimerini.gr
